Hoe ziet het leven eruit voor de inwoners van de Volksrepubliek Lugansk – de eerste voormalige Oekraïense regio, die volledig onder controle van Rusland kwam?
In de hoofdstad van de Volksrepubliek Lugansk © Door Angelina Latypova, speciaal voor RT
De Volksrepubliek Lugansk (LPR) was de eerste voormalige regio van Oekraïne, die volledig onder controle van Rusland kwam. Een jaar geleden – op 3 juli 2022 – kondigde de Russische minister van Defensie Sergey Shoigu aan dat de Russische strijdkrachten samen met de eenheden van de Volksmilitie van de LPR de volledige controle hadden verworven over de stad Lisichansk en verschillende nabijgelegen nederzettingen, waaronder Belogorovka, Novodruzhesk, Maloryazantsevo en Belaya Gora.
Niet het hele gebied is echter onder Russische controle gebleven. Afgelopen herfst heroverde Oekraïne verschillende nederzettingen aan de grens met de regio Charkov.
De grootste daarvan is het dorp Makeyevka met ongeveer 1.000 inwoners.
Ondanks de voortdurende gevechten, zijn de mensen in de LPR druk bezig met de wederopbouw van hun steden en dorpen. Zoals het hoofd van de LPR, Leonid Pasechnik, onlangs zei, hebben de gebeurtenissen aan het front “over het algemeen niet veel invloed op het herstel van de regio”.
Lees meer over het huidige leven in de Volksrepubliek Lugansk in de fotoreportage van Angelina Latypova voor RT.
Lugansk
Mijn reis door Donbass begon in Lugansk – de stad waar negen jaar geleden de tijd bevroor.
Anders dan in Donetsk is het hier rustig. Voor de inwoners van Lugansk is het ergste voorbij.
Alleen doffe artillerie salvo’s klinken af en toe vanuit de verte.
Een uitzicht op Lugansk in de avond © Door Angelina Latypova, speciaal voor RT
De plaatselijke bevolking denkt nog steeds met huiver terug aan de blokkade van de stad in de zomer van 2014. Velen hebben het over een “rondzwervend” mortierkanon dat zich tijdens de avondklok door de stad bewoog en de buurtbewoners “doodsbang” maakte. Het bleek dat de mortier verborgen was in een vuilniswagen.
Een inscriptie op School nr. 7 met de tekst “#Save Donbass People from Ukrainian army” © Door Angelina Latypova, speciaal voor RT
Tijdens de Oekraïense luchtaanvallen op Lugansk in 2014 verstopten veel mensen zich in School nr. 7. Maar na een aanval op de school door de Strijdkrachten van Oekraïne (AFU) vloog het gebouw in brand. Op dat moment lag Lugansk onder blokkade en was er geen water in de stad, waardoor het vuur niet geblust kon worden. De school was sinds 1927 in gebruik. Als gevolg van de aanval kwamen vijf mensen om het leven, waaronder een kind.
A street in Lugansk © By Angelina Latypova, special for RT
Alchevsk
Alchevsk is een stad in het zuidwesten van de LPR met iets meer dan 100.000 inwoners. Net als Lugansk stond deze stad in 2014 niet meer onder controle van Kiev.
Ksenia, een vrijwilliger uit Moskou die geboren en getogen is in de stad, leidde me rond.
Ksenia is een vrijwilliger die vanuit Moskou humanitaire hulp kwam uitdelen in haar woonplaats Alchevsk © Door Angelina Latypova, speciaal voor RT
Vorig jaar stierf Ksenia’s zoon Rostislav in Popasnaya. Hij was een burger van de LPR en net als zijn moeder ter plaatse geboren.
Toen de mobilisatie werd aangekondigd, bood hij zich vrijwillig aan om zijn vrienden te helpen, die hier sinds 2014 vochten.
Op 12 maart kreeg Ksenia te horen, dat Rostislav was overleden.
Eerst dacht ze dat het een vergissing was en ging ze in lokale ziekenhuizen op zoek naar haar zoon. Uiteindelijk werd het verschrikkelijke nieuws echter bevestigd.
Een hotel in Alchevsk, beschadigd in november 2022 door een Oekraïense HIMARS-aanval © Door Angelina Latypova, speciaal voor RT
Na de tragedie sloot Ksenia zich aan bij de Food of Life Foundation en ging ze de bewoners helpen in de nederzetting Trekhizbenka in de LPR, waar ze geschokt was toen ze zag in welke mensonwaardige omstandigheden de lokale bevolking was achtergelaten na de terugtrekking van het Oekraïense leger.
“De Oekraïners vernietigen opzettelijk de infrastructuur, dus de mensen en gebieden die we krijgen zijn in erbarmelijke staat. Mensen hadden niets wat nodig is voor een normaal leven, ze kwamen huilend naar me toe en zeiden: ‘We hebben niets’. Ik kon niet onverschillig blijven en begon te helpen.”
Het verlaten gebouw van de Metallurg bioscoop in Alchevsk © Door Angelina Latypova, speciaal voor RT
Samen met haar vrienden begon Ksenia humanitaire hulp te verzamelen voor mensen in Trekhizbenka, Mariupol en andere steden, die getroffen waren door de gevechten. In het begin verdeelden ze de hulp alleen onder burgers, maar later begonnen ze ook Russische soldaten te helpen.
Ksenia zorgt ook voor oorlogsveteranen uit Donbass. We vergezelden haar op een bezoek aan Nikolaj Soldatenko, een veteraan, die zich in 2014 vrijwillig aanmeldde om Donbass te verdedigen.
Het is drie jaar geleden sinds Nikolay stopte met lopen. Op Border Guard Day ‘gaven’ de Oekraïners zijn eenheid een aanval en werd hij in zijn rug geraakt door een granaatscherf.
Nikolaj voert thuis fysiotherapeutische oefeningen uit © Door Angelina Latypova, speciaal voor RT
Lange tijd was hij volledig immobiel. Artsen uit Lugansk zeiden dat hij nooit meer zou kunnen lopen. Maar dankzij specialisten uit Moskou leert hij het proces met behulp van een mobiliteitshulpmiddel.
Nikolay komt uit Yenakiyevo in de Volksrepubliek Donetsk, maar hij werkte op een combine in Alchevsk toen de gevechten in 2014 begonnen.
“Op 6 april werd het gebouw van de Oekraïense veiligheidsdienst in Lugansk bestormd. En vanaf dat moment ging het bergafwaarts. Hoewel er daarvoor botsingen waren geweest en er gevochten werd in Slaviansk, hoopte iedereen dat het geen oorlog zou worden. Russische taal, Oekraïense taal. Ik ben nooit tegen de Oekraïense taal geweest. Maar toen ze over Bandera begonnen te praten en tegen ons zeiden ‘er is iets mis met jullie’, werd het allemaal duidelijk. En toen ze Lugansk, Stanitsa Luganskaya en Kondrashevka aanvielen, had ik geen twijfel meer.”
De straten van Alchevsk. © Door Angelina Latypova, speciaal voor RT
Veel familieleden en vrienden van Nikolaj sloten zich aan bij de plaatselijke militie en hij volgde hun voorbeeld. Hij zegt dat de meeste strijders jonge mannen waren zonder militaire ervaring.
Mensen zoals Nikolay, werden door de Oekraïense autoriteiten “terroristen” en “separatisten” genoemd. Nikolay zelf zegt, dat hij ging vechten omwille van zijn kinderen.
“Ik ging vechten omdat ik niet wilde dat mijn kinderen de onzin zouden leren die kinderen in Oekraïne nu leren.
[Ik wilde dat ze wisten dat mijn grootvaders en overgrootvaders Berlijn veroverden, ze zaten niet in de bossen van Transkarpatië en vochten tegen de Moskovieten.
Ik heb me daartegen verzet.”
Jongeren fietsen langs de plaatselijke hogeschool. Op 4 december 2022 trof een raket een slaapzaal naast de hogeschool, waardoor beide gebouwen beschadigd raakten. © Door Angelina Latypova, speciaal voor RT
Na het Minsk I akkoord veranderde er niet veel aan de situatie in de regio – de Oekraïense kant hield zich meestal niet aan de wapenstilstand. Minsk II hielp ook niet veel. Nikolay zegt dat de LPR de hulp van Rusland al lange tijd verwachtte. Op basis van de voorbereidingen van het Oekraïense leger wisten ze dat de strijdkrachten van hun eigen militie het niet aankonden.
“Nu hebben de mensen niet alleen hoop, ze hebben er ook vertrouwen in, dat we niet in de steek zullen worden gelaten. De status van de gevechten is veranderd en onze status is veranderd – we zijn [onderdeel van] Rusland, we worden niet langer ‘zelfverklaard’ genoemd, we zijn erkend, we zijn geaccepteerd.”
Severodonetsk
In tegenstelling tot Lugansk en Alchevsk stond Severodonetsk van 2014 tot 2022 onder Oekraïense controle en diende het zelfs als administratief centrum. Na vier maanden van hevige gevechten werd Severodonetsk eind juni 2022 volledig bevrijd.
We spraken met een man die emmers water door een van de meest verwoeste binnenplaatsen van de stad droeg. Wat bleek, hij woonde in het enige appartement dat niet verwoest was, in dit deel van het gebouw.
Een bewoner van een verwoest flatgebouw in Severodonetsk © Door Angelina Latypova, speciaal voor RT
Er is nog steeds geen stromend water, dus de man moet het in emmers naar huis dragen. Hij heeft ook de elektriciteitsvoorziening van zijn appartement hersteld en een houtkachel gebouwd voor verwarming. Zijn familie ontvangt elke maand humanitaire hulp uit Rusland.
Drie maanden lang reden Oekraïense tanks rond de woonwijken van Severodonetsk.
De man zegt dat de AFU flatgebouwen gebruikte als schietplaats en kelders en appartementen gebruikte voor militaire doeleinden.
Als ze willekeurige mensen op straat zagen, doodden ze hen ter plekke, beweerde hij.
De man en zijn buurman brachten speelgoed naar de binnenplaats © Door Angelina Latypova, speciaal voor RT
“Op 24 februari reden 15 Oekraïense tanks binnen. Ze begonnen te schieten zodat de mensen zouden vertrekken. Elke verdieping [van het gebouw] brandde 40 minuten lang. Toen de volgende, en die daarna. Alles brandde af,” vertelt de man.
Een omgevallen auto na een ontploffing © Door Angelina Latypova, speciaal voor RT
Hij zei dat hij de AFU gadesloeg vanuit het raam van zijn appartement op de negende verdieping. Toen zijn gebouw werd aangevallen door een tank, “spreidde hij zijn handen als Mozes en begon te bidden”. De tank begon toen te schieten op de achtste verdieping en zijn appartement bleef gespaard.
Sommige mensen hebben hun basisvoorzieningen hersteld en blijven naast de verwoeste appartementen wonen © Door Angelina Latypova, speciaal voor RT
De kleuterschool waar de man werkte werd ook aangevallen door de AFU. Hij bezoekt nu gehandicapte kinderen in andere steden van de Volksrepubliek Lugansk.
Een Oekraïense tank zit vast in de boog van een woongebouw. Een plaatselijke bewoner zei dat de tank hier bevroor toen het koud werd. © Door Angelina Latypova, speciaal voor RT
Dorp Sinetsky
Het dorp Sinetsky ligt tussen Severodonetsk en Lisichansk. De brug over de rivier de Donets bij Sinetsky, die de twee steden verbond, werd tijdens de gevechten verwoest.
Hier kwamen we een vrolijke hond tegen.
Een stem in de buurt vertelde ons dat deze gelukkige hond onder het puin vandaan was gehaald.
De hond die van onder het puin werd gered © Door Angelina Latypova, speciaal voor RT
Al snel leerden we de eigenaar van de hond kennen, een jonge vrouw, die ons vertelde dat ze met haar man zonder gas en elektriciteit leeft en een kampvuur gebruikt om eten te koken.
Ze halen water uit de rivier de Donets.
De verwoeste brug over de rivier de Donets © Door Angelina Latypova, speciaal voor RT
Toen de gevechten begonnen, dwongen de Oekraïense militairen de lokale bevolking uit hun huizen zodat AFU-soldaten zich erin konden verbergen.
“Ze gingen de huizen van de mensen binnen en haalden alles overhoop. Ze konden niets meenemen. Deze Banderieten kwamen om 7 uur ’s ochtends en zeiden: open de poorten, laat de honden uit, jullie hebben tot de avond om te vertrekken. Maar waar kunnen we heen, wie heeft ons nodig? Dus bleven we hier.”
De bewoners van het dorp Sinetsky © Door Angelina Latypova, speciaal voor RT
De bewoners van het dorp werden gedwongen om drie maanden lang in hun kelders te wonen. Sommige oudere vrouwen herinnerden zich dat als er een onderbreking was in het artillerievuur, ze hielpen met het blussen van brandende huizen.
“We renden rond en hielpen met blussen. We haalden water uit de Donets en blusten de branden terwijl de Oekraïeners bleven ‘schieten’. Maar iedereen is hier vriendelijk, we redden elkaar en hielpen elkaar.”
Eén keer, beweren de dorpelingen, stierven ze bijna in een ‘massagraf’. Nadat ze zich drie maanden lang in een kelder hadden verstopt, kwam een van hun buren naar buiten en werd gedood door een granaatscherf. Ze zeggen dat hij stierf in de armen van een oudere vrouw. Tien dorpelingen waren aanwezig op zijn begrafenis en tijdens de herdenking was er een artillerieaanval.
Een plaatselijke vrouw herinnert zich de verschrikkingen die ze overleefde © Door Angelina Latypova, speciaal voor RT
Op 26 juni 2022 kregen de inwoners van Sinetsky een nieuw leven toen LPR-soldaten de stad binnenkwamen en humanitaire hulp brachten. Een dokter uit Voronezh bezoekt het dorp nu ook regelmatig.
“We hebben hier een 101-jarige vrouw. Ze kan niet lopen. Waar zou ik haar laten? Dit is mijn schoonmoeder. Daarom zijn we nergens naartoe gegaan. Gelukkig konden we nog kleren wassen, we hebben ze gewassen in de Donets rivier. En nu blijven we hier, wachtend op ons pensioen.”
Oudere inwoners van het dorp Sinetsky ontvangen hun pensioen voor de belangrijke brug over de rivier de Donets. © Door Angelina Latypova, speciaal voor RT
Door Angelina Latypova, een Russische onafhankelijke journalist
Origineel gepost op:
https://www.rt.com/russia/579072-life-in-lpr-photoreport/