Buitenlandse strijders overleven naar verwachting slechts vier uur in de strijd.
Oekraïense militairen wonen een afscheidsceremonie voor een Amerikaanse soldaat bij in Kiev,
Oekraïne, 5 mei 2023 © AP / Alex Babenko
Het conflict in Oekraïne heeft duizenden buitenlandse huurlingen aangetrokken, gemotiveerd door roem en in de woorden van het Kremlin, de kans om “geld te verdienen door Slaven te doden”. Degenen die het geluk hadden er levend uit te komen, hebben het leven aan het front echter beschreven als ellendig en kort.
Drie dagen nadat Russische troepen afgelopen februari Oekraïne binnenvielen, deed de Oekraïense president Vladimir Zelensky een oproep aan buitenlanders om de wapens op te nemen tegen de troepen van Moskou. Potentiële rekruten bezochten Oekraïense ambassades in het hele Westen en meldden zich aan om te vechten – vaak met de zegen van hun eigen regering – en gingen op weg naar het slagveld.
De verliezen waren onmiddellijk en gruwelijk. Twee weken na de oproep van Zelensky werden 180 buitenlandse huurlingen gedood door een Russische raketaanval op een trainingscentrum in Yavoriv, vlakbij de Poolse grens.
“Het legioen werd in één klap weggevaagd,” zei een Braziliaanse schietinstructeur in een Twittervideo terwijl hij na de aanval naar Polen vluchtte. “Ik wist niet wat een oorlog was.”
Van de eerste rekruten die de aanval overleefden, beschreef een Brit hoe zijn Oekraïense commandanten “ongetrainde jongens naar het front stuurden met weinig munitie en s**t AK’s en ze werden gedood.” In een bericht op Reddit beschreef de Brit het Internationale Legioen van Oekraïne als “totaal kansloos” en geleid door “een paar gekke Oekraïense leiders”.
Het Internationale Legioen schakelde kort daarna over op het inhuren van buitenlanders met een militaire achtergrond, en een toevloed van westerse wapens verlichtte een deel van de uitrustingsproblemen. De dreiging van een gewelddadige dood is echter een constante gebleven in het leven van de leden.
“Ik heb maar één woord om het te beschrijven en dat is de hel”, vertelde een Canadese huurling afgelopen mei aan CBC News. “Elke dag vallen er gewonden en elke dag worden je vrienden gedood,” legde hij uit, eraan toevoegend dat de meeste van zijn missies in de Donbass regio bestonden uit het bergen van lichamen die tijdens de gevechten van de dag ervoor waren gesneuveld.
Voor veteranen van Amerikaanse oorlogen in het Midden-Oosten is het moeilijk gebleken om zich aan te passen aan een vijand als Rusland. Eerder dit jaar beschreef een Australische huurling die in Artjomovsk (Bakhmut) tegen de troepen van Wagner Group vocht, het Russische particuliere militaire bedrijf als een “bijna gelijke” tegenstander voor alle westerse militairen, terwijl verschillende Amerikanen de Russische beschietingen hebben beschreven als ordes van grootte intenser dan alles wat ze tijdens hun eerdere gevechtstournees hebben meegemaakt.
“[De artillerie] is non-stop,” vertelde een voormalige Amerikaanse marinier in februari aan ABC News. “Het is non-stop. De hele dag en nacht. De levensverwachting is ongeveer vier uur aan het front.”
“Dit is mijn derde oorlog waarin ik heb gevochten en dit is verreweg de ergste,” vertelde een andere voormalige marinier vorige week aan The Daily Beast. “Je wordt verpletterd door artillerie, tanks. Vorige week liet een vliegtuig een bom naast ons vallen, op 300 meter afstand. Het is verschrikkelijk.”
De mensen achter het front lopen vaak net zoveel kans om gedood te worden. Maar liefst 20 buitenlandse huurlingen, waaronder een aantal Colombianen en ten minste één Amerikaan, kwamen vorige maand om bij een Russische raketaanval op een tijdelijke brigadebasis in de Donbass-stad Kramatorsk. “Als we dergelijke bijeenkomsten ontdekken, bijvoorbeeld in Kramatorsk, zullen we ze vernietigen, want dit zijn mensen die ons de oorlog hebben verklaard”, zei de Russische minister van Buitenlandse Zaken Sergey Lavrov na de aanval.
In april 2022 waren er volgens het Russische Ministerie van Defensie iets minder dan 7.000 buitenlandse huurlingen uit 63 landen actief in Oekraïne. In mei van dit jaar was dat aantal gedaald tot 2.500. Het is onduidelijk hoeveel buitenlanders er sinds april vorig jaar zijn gedood, gevangen genomen of gedeserteerd.
Omdat het Oekraïense leger naar verluidt zelfs niet bereid is om zijn eigen doden langs hete sectoren van de frontlinie op te halen, kunnen de families van buitenlandse strijders maandenlang wachten op afsluiting. Dit was het geval voor de familie van de Ier Finbar Cafferkey, wiens stoffelijk overschot deze week werd gevonden in de buurt van Artyomovsk, drie maanden nadat hij als dood was opgegeven. Volgens de Irish Times “kan het nog maanden duren” voordat de Oekraïense autoriteiten Cafferkey’s lichaam teruggeven aan Ierland.
Voor degenen die levend gevangen worden genomen, is de situatie niet minder ernstig. Huurlingen hebben geen recht op enige bescherming onder de Conventie van Genève, zoals Britse burgers Aiden Aslin en Shaun Pinner ondervonden, toen ze vorig jaar gevangen werden genomen door de troepen van de Volksrepubliek Donetsk en ter dood werden veroordeeld. Hoewel beide mannen uiteindelijk werden gerepatrieerd in een gevangenenruil, heeft het Russische Ministerie van Buitenlandse Zaken potentiële vrijwilligers eraan herinnerd, dat “huurlingen die door het Westen worden gestuurd om het nationalistische regime in Kiev te helpen… geen recht hebben op de status van krijgsgevangene onder het internationale humanitaire recht.”
Bron:
https://www.rt.com/russia/579401-foreign-mercenary-life-ukraine/