Geschreven door Dmitry Orlov
Ik wacht al sinds de NAVO-conferentie in Vilnius, Litouwen, op 11-12 juli 2023 tot het rumoer is gaan liggen, wachtend tot iemand – wie dan ook – de voor de hand liggende reden aanwijst waarom de cocaïnesnuivende mascotte-president van Oekraïne, Zelensky, die een jaar geleden nog werd gelauwerd, plotseling in ongenade is gevallen bij deze organisatie.
Ja, Oekraïne kan op een dag nog steeds worden uitgenodigd om het lange en moeizame proces van toetreding tot de NAVO te beginnen, maar alleen nadat een onbepaald aantal NAVO-leden heeft besloten dat het genoeg heeft gedaan om te voldoen aan de “NAVO-normen” (ik zal later uitleggen wat dat zijn) en verschillende andere vage dingen. Als je bedenkt dat het Oekraïense parlement op 20 september 2018 amendementen op de grondwet goedkeurde die van de toetreding van het land tot de NAVO en de EU een centraal doel en de belangrijkste doelstelling van het buitenlands beleid zouden maken, is een dergelijke wending van de gebeurtenissen zeer gênant voor de mascottepresident en zijn helpers en handlangers.
Oh, de wisselvalligheden van het lot! Veel analyses en commentatoren boden kant-en-klare verklaringen voor deze wending in de gebeurtenissen. Maar geen van hen vond het nodig om ook maar een klein beetje te graven en de overduidelijke reden voor deze gedenkwaardige verschuiving te ontdekken. Misschien willen ze allemaal, om verschillende redenen, niet toegeven aan de realiteit van wat de NAVO is, wat ze doet, en waarom Oekraïne plots een bedreiging is in plaats van een zegen voor haar kerntaak. Misschien wilt u al dat commentaar op uw gemak lezen – als u moeite hebt om in slaap te vallen. Het officiële communiqué van de NAVO-top, https://www.nato.int/cps/en/natohq/official_texts_217320.htm
fantastisch breedsprakig en gevuld met irrelevante zaken, zorgt voor bijzonder slaapverwekkende lectuur.
Dus, wat heeft Oekraïne gedaan om zo in ongenade te vallen? Misschien deed het iets dat de kerntaak van de NAVO in gevaar bracht? Dat lijkt een goede gok.
Maar wat is dan de kerntaak van de NAVO?
In de film “Silence of the Lambs” verwijst Hannibal Lecter naar een citaat van Marcus Aurelius als hij tegen Clarice Starling zegt: “Eerste principes, Clarice. Eenvoud. Lees Marcus Aurelius. Vraag van elk bijzonder ding: wat is het op zichzelf? Wat is zijn aard?” Het citaat komt uit boek drie van “Meditaties” van Marcus Aurelius en benadrukt het belang van het begrijpen van de essentie van dingen.
De NAVO werd gevormd op 4 april 1949 met de ondertekening van het Noord-Atlantisch Verdrag, beter bekend als het Verdrag van Washington, zogenaamd om de Sovjet-Unie in Europa tegen te werken. De USSR reageerde met de oprichting van de Warschau Verdragsorganisatie (ook bekend als het Warschaupact) – een politiek en militair bondgenootschap dat op 14 mei 1955 werd opgericht tussen de Sovjet-Unie en verschillende Oost-Europese landen met het uitdrukkelijke doel hen te verdedigen tegen de NAVO. Het Warschaupact werd ontbonden op 1 juli 1991 en kort daarna, op 26 december 1991, volgde de USSR zelf dit voorbeeld, maar de NAVO blijft bestaan. Op dat moment bestond het Warschaupact iets minder lang dan de NAVO, en de USSR iets langer. Het is duidelijk dat de communistische dreiging als reden voor het bestaan van de NAVO slechts een list was, een rookgordijn… een afleidingsmanoeuvre.
Wat was het echte doel van de NAVO? Er zijn veel manieren om deze vraag te beantwoorden, maar de plotselinge val van Oekraïne biedt misschien wel de meest grafische verklaring.
– Was het omdat de oorlog daar aansleepte? Nee, een langzame verbranding zou precies zijn wat het Pentagon had bevolen, zodat het de kans zou hebben om het hectische tempo van de Russische leveringen van wapens en munitie bij te houden.
– Was het dat Oekraïne de oorlog aan het verliezen was? Nee, Oekraïne was niet aan het verliezen; het was gewoon niet aan het winnen. Vooral de aanvallen op de verdedigingslinies van Rusland, die de Russische troepen “vleesaanvallen” noemden vanwege de enorme en nutteloze verliezen die ze aan Oekraïense kant veroorzaakten, leken nogal zinloos.
– Was het dat Oekraïne op het punt stond verslagen te worden? Nogmaals, nee, de Russen waren blij om hier en daar een paar kilometer op te rukken, met als belangrijkste doel het instellen van een bufferzone die breed genoeg was zodat de Oekraïense artillerie zou stoppen met het beschieten van wat nu Russische burgerwijken zijn.
– Was het dat de NAVO geen wapens en munitie meer had om aan de Oekraïners te geven? Nogmaals, nee, er is nog heel wat semi-verouderde troep die aan de Oekraïners kan worden overgedragen.
Dus, wat deden de Oekraïners om zo plotseling de woede van het Pentagon op te wekken en als direct gevolg daarvan in ongenade te vallen bij de NAVO?
Kort gezegd lieten de Oekraïners zien dat de wapens van de NAVO onzin zijn.
Het bewijs hiervoor werd in de loop van de tijd langzaam geleverd. Eerst bleek dat verschillende stukjes schoudervuurwapens van Amerikaanse makelij – luchtafweer Stingers, anti-tank Javelins, enz. Vervolgens bleek dat de M777 houwitser en het HIMARS raketcomplex nogal fragiel zijn en niet in het veld te onderhouden.
Het volgende wonderwapen dat naar het Oekraïense probleem werd gegooid was de Patriot raketbatterij. Deze werd ingezet in de buurt van Kiev en de Russen maakten er al snel een grap van. Ze vielen het aan met hun supergoedkope Geranium 5 “vliegende brommer” drones, waardoor het zijn actieve radar aanzette, waardoor het zijn positie onthulde en vervolgens zijn hele lading raketten afvuurde – ter waarde van meerdere miljoenen dollar! – waarna het daar gewoon bleef zitten, ongemaskerd en weerloos, en werd uitgeschakeld door één enkele Russische precisieraketaanval.
Dit zou de Amerikaanse minister van Defensie Lloyd Austin, wiens belangrijkste persoonlijke melkkoe toevallig Raytheon is, de maker van de Patriot, flink kwaad hebben gemaakt.
Ja, de Patriot bleek nutteloos tijdens de Eerste Golfoorlog, toen het Israël niet kon beschermen tegen oude Iraakse Scudraketten; en het bleek later nutteloos toen het Saoedische olie-installaties niet kon beschermen tegen oude Jemenitische Scudraketten… maar daar mag je geen ruchtbaarheid aan geven. En nu dit!
En als klap op de vuurpijl presteerden de door Duitsland gedoneerde Leopard 2 tanks en de door de VS gedoneerde Bradley infanterievoertuigen, om nog maar te zwijgen van de domme Franse non-tanks op wielen, absoluut beroerd tijdens de recente Oekraïense pogingen om de eerste verdedigingslinie van Rusland te naderen, laat staan binnen te dringen. Om zout in de wonden te strooien, merkte Poetin onomwonden op dat westerse bepantsering gemakkelijker brandt dan het oude Sovjetspul.
De laatste wanhopige zet zou zijn om de Oekraïense luchtmacht (die overigens niet meer bestaat) een aantal oudere F-16 straaljagers te geven. Deze kunnen wel 50 jaar oud zijn en hebben de bijzondere eigenschap dat ze een luchtinlaat hebben die heel dicht bij de grond zit, waardoor ze zeer effectief zijn als stofzuigers tijdens het opstijgen.
Ze kunnen niet werken vanaf de vuile en door putten bezaaide start- en landingsbanen die kenmerkend zijn voor Oekraïne, omdat het puin in de motor gezogen zou worden en deze zou vernietigen. Als de Oekraïners proberen om nieuwe start- en landingsbanen voor hen te verharden, zouden de Russen dit onmiddellijk zien vanaf de geosynchrone satelliet die permanent op Oekraïens grondgebied is gericht. In plaats van verse bomkraters op deze nieuwe landingsbanen aan te brengen, zouden ze iets subtielers kunnen doen: een van hun supergoedkope Geranium 2’s gebruiken om metaalschaafsel te verspreiden dat de motoren van de F-16’s kunnen opzuigen… en tijdens de vlucht kunnen opbranden. En aangezien dit eenmotorige vliegtuigen zijn, is er geen mogelijkheid om naar huis te hinken op de overgebleven motor: de piloot zou moeten katapulteren en het vliegtuig zou neerstorten. Maar er is een nog belangrijkere reden waarom het idee om F-16’s aan Oekraïne te geven onwerkbaar is: deze vliegtuigen kunnen kernbommen dragen en Rusland heeft al aangekondigd dat het deze stap als een nucleaire escalatie zou zien. Maar het uitlokken van een nucleair conflict met Rusland is verboden, dus F-16’s zijn een no-go.
Waarom is het falen van het meedogenloos gepropagandeerde westerse wapentuig belangrijker dan zowat al het andere, inclusief de steeds slechter wordende staat van de westerse financiën, de belachelijke mislukking van de anti-Russische sancties, de obsceen grote aantallen Oekraïense slachtoffers of de algemene westerse vermoeidheid met alles wat met Oekraïne te maken heeft en vooral met de stroom Oekraïense vluchtelingen die het Westen niet langer aankan?
De reden is eenvoudig: De NAVO is geen defensieve organisatie (vergeet niet dat de USSR al meer dan 30 jaar weg is); het is ook geen offensieve organisatie (nou ja, het heeft Servië en een paar andere relatief weerloze landen gebombardeerd, maar het kan onmogelijk denken aan een confrontatie met Rusland of een andere goed bewapende naties.
De NAVO is eerder een kopersclub voor in de VS gemaakte wapens.
Dat is waar de hooggeprezen NAVO-normen, waaraan Oekraïne moet voldoen voordat het waardig wordt geacht om te worden uitgenodigd om lid te worden van de NAVO, over gaan: om aan deze normen te voldoen, moeten je wapens voornamelijk van Amerikaanse makelij hebben. Dat is ook de reden voor alle verschillende keuzeoorlogen, van Servië tot Irak tot Afghanistan tot Libië en Syrië: dit waren demonstratieprojecten voor Amerikaanse wapens, met als bijkomend doel de wapens en munitie op te gebruiken zodat het Pentagon en de rest van de NAVO ze opnieuw zouden moeten bestellen. De geopolitieke rationalisaties voor deze militaire conflicten zijn niet meer dan rationalisaties. Tussen 1964 en 1973 dropten de VS bijvoorbeeld meer dan 2,5 miljoen ton bommen op Laos tijdens 580.000 bombardementsvluchten – gelijk aan een vliegtuiglading bommen elke acht minuten, 24 uur per dag, negen jaar lang. Wat was de geopolitieke reden? Niemand kan zich herinneren of die er ooit is geweest.
Maar die bommen waren bijna verlopen en moesten opgebruikt en opnieuw besteld worden om het geld te laten stromen.
Als antwoord op zulke vreemde prikkels zijn wapens van Amerikaanse makelij meestal overdreven complex (zodat hun makers meer kunnen vragen voor de nutteloze extra functies) en nogal fragiel (nooit getest tegen een gelijkwaardige tegenstander als Rusland of China, of zelfs tegen Iran), langzaam ontwikkeld (om schoon schip te maken met R&D-financiering), langzaam gebouwd (want waarom zo’n haast?) en zeer onderhoudsgevoelig (zodat Amerikaanse defensieaannemers nog rijker kunnen worden met het leveren van reserveonderdelen en service). Deze wapens zouden om de zoveel tijd getest worden door achterlijke stamleden gewapend met oude Kalashnikovs en RPG’s het vuur aan de schenen te leggen.
Oekraïne is een heel ander verhaal. Daar wordt de Oekraïners, met hun mismatchte afgedankte westerse pantsers, gevraagd om door drie linies van verharde Russische verdediging te dringen. Na ongeveer een maand van inspanning en duizelingwekkende verliezen aan manschappen en uitrusting zijn ze er nog niet in geslaagd de eerste verdedigingslinie te bereiken. De aanblik van westerse pantsers in brand is geen goede reclame.
De Amerikaanse defensieaannemers moeten er dan ook alles aan gelegen zijn om deze gestage stroom van negatieve reclame voor hun producten juist nu te stoppen – voordat hun reputatie volledig geruïneerd wordt; vandaar de ongepaste haast waarmee het hele Oekraïense project wordt verweesd.
Het alternatief voor actieve oorlogsvoering, nu dat mislukt is, is wat in het Westen gewoonlijk “onderhandelen” wordt genoemd, maar in werkelijkheid zou inhouden dat men ingaat op de Russische eisen die in november 2021 zijn gesteld (waaronder het terugbrengen van de NAVO-wapens tot waar ze waren in 1997), plus meer recente eisen, zoals denazificatie, demilitarisering en neutraliteit voor wat overblijft van Oekraïne, erkenning van de nieuwe grenzen van Rusland (waaronder de Krim, Kherson, Zaporozhye, Donetsk en Lugansk regio’s) en vervolging van alle Oekraïense oorlogsmisdadigers, inclusief al degenen die krijgsgevangenen martelen en burgers beschieten sinds 2014. Oh, en het opheffen van alle smakeloze sancties zou ook nodig zijn.
Maar dit is nogal veel om in één keer te verwerken, en dus heeft de NAVO besloten om veel hapklare brokken te nemen. Het officiële NAVO-document waarnaar hierboven wordt verwezen, is maximaal breedsprakig en staat bol van de plusjes, maar als je de gezwollen bureaucratische taal aandachtig leest, zie je een flink aantal concessies, of in ieder geval hints naar concessies:
“We zullen in de positie zijn om Oekraïne uit te nodigen om lid te worden van het bondgenootschap wanneer de geallieerden akkoord gaan en aan de voorwaarden wordt voldaan.” Om een Russisch gezegde te gebruiken, dit zal gebeuren “wanneer een langoeste op een berg fluit” – dat wil zeggen, nooit. Dat wil zeggen, Oekraïne zal nooit deel uitmaken van de NAVO.
– “De omstandigheden waarin de NAVO kernwapens zou moeten gebruiken zijn uiterst onwaarschijnlijk.” Vertaling: We trekken ons terug! Vermoord ons alsjeblieft niet! Blijkbaar zijn de NAVO-hoofden ingelicht over de mogelijkheden van de nieuwe strategische wapens van Rusland, zowel offensief als defensief, en willen ze niet eens een directe militaire confrontatie met Rusland overwegen.
– We dringen er bij alle landen op aan om geen enkele vorm van hulp te bieden aan de agressie van Rusland…”. Vertaling: we willen dat ze stoppen, maar we hebben het al vaak genoeg gevraagd en ze hebben niet geluisterd, dus we hebben niet veel hoop dat ze nu wel zullen luisteren.
– Het zich verdiepende strategische partnerschap tussen de VRC en Rusland en hun elkaar wederzijds versterkende pogingen om de op regels gebaseerde internationale orde te ondermijnen, druisen in tegen onze waarden en belangen.” Maar het verdiepende strategische partnerschap is volledig in overeenstemming met de waarden en belangen van zowel Rusland als China en ze zijn niet van plan om iemand om toestemming te vragen. Jammeren over de “op regels gebaseerde internationale orde”, ook al bestaat die niet meer, is een beetje zielig, maar wat kunnen ze nog meer doen? Boehoe!
– “De verdieping van de militaire integratie van Rusland met Wit-Rusland, inclusief de inzet van geavanceerde Russische militaire capaciteiten en militair personeel in Wit-Rusland, heeft gevolgen voor de regionale stabiliteit en de verdediging van het Bondgenootschap.” Nou, dat is precies waar die militaire integratie voor bedoeld was en het is goed dat ze dat gemerkt hebben. De implicatie is dat de NAVO nooit meer met Wit-Rusland zal sollen.
– “We blijven bereid om de communicatiekanalen met Moskou open te houden om risico’s te beheren en te beperken, escalatie te voorkomen en de transparantie te vergroten.” Dat is inderdaad goed nieuws! Bel het Kremlin als je een opsomming wilt horen van de Russische veiligheidseisen, om je geheugen op te frissen.
“De NAVO zoekt geen confrontatie en vormt geen bedreiging voor Rusland. In het licht van zijn vijandige beleid en acties kunnen we Rusland niet als onze partner beschouwen.” En in het licht van het vijandige beleid en de vijandige acties van de NAVO beschouwt Rusland de NAVO-landen als vijandige naties (en zeker niet als partners). Hoe kan het geven van wapens aan Oekraïense nazi’s geen bedreiging vormen voor Rusland?
– We herhalen dat we vastbesloten zijn dat Iran nooit een kernwapen mag ontwikkelen. We blijven ons grote zorgen maken over de escalatie van het Iraanse nucleaire programma.” Iran is dus het enige land dat de tandeloze NAVO nog durft af te blaffen. Dat lijkt veilig, aangezien Iran ze inmiddels niet eens meer kan horen.
En zo staat het er voor. Europa kijkt met afgrijzen naar de VS, die nog steeds zijn wapenleverancier en veiligheidsgarant is, maar geleid wordt door een nauwelijks functionerende seniele oude man wiens woede-uitbarstingen zijn kabinetsleden doen terugdeinzen voor de Oval Office, en wiens enige mogelijke vervanger – de imbeciele, kakelende Kamala – nauwelijks beter zou zijn. Misschien begint het langzaam tot sommige van de meer heldere Europese leiders door te dringen dat er op de een of andere manier een manier moet worden gevonden om zich terug te trekken uit de Russofobe doodlopende steeg, waarin ze zich nu bevinden, maar ze zien geen manier om dat te bereiken zonder enorm gezichtsverlies.
Laten we het nog een jaartje geven en kijken of ze tegen die tijd nog een gezicht te redden hebben.
Overgenomen van:
https://boosty.to/cluborlov/posts/a59b2ec4-25d0-4e7f-8d54-0e35c5f74462
Het eerste commentaar op bovenstaande site kan ook zeer interessant zijn.