Al bijna tien jaar weigeren ambtenaren de daders te vinden, ondanks vele ooggetuigenverslagen en bewijsmateriaal.
© RT
De actieve fase van de vijandelijkheden in Oekraïne duurt nu al meer dan 500 dagen. In die tijd zijn tienduizenden, misschien wel honderdduizenden mensen omgekomen.
Ondertussen hebben westerse regeringen miljarden uitgegeven om de oorlog te steunen en is er in Rusland een actieve discussie ontstaan over de mogelijkheid om kernwapens te gebruiken.
Ivan Katchanovski, een Canadese onderzoeker van Oekraïense afkomst, gelooft dat de eerste dominosteen in de reeks, bijna tien jaar geleden omviel, toen de massaprotesten die bekend zouden worden als “EuroMaidan” uitbraken in de Oekraïense hoofdstad.
Op één dag werden in Kiev meer dan 100 mensen gedood, zowel demonstranten als politieagenten. Het Oekraïense leiderschap, westerse politici en media gaven de schuld aan de speciale politiemacht Berkut, maar veel feiten suggereren dat de demonstranten mogelijk zijn neergeschoten door mede-oppositieleden.
In zijn artikel ‘The Maidan Massacre Trial and Investigation Revelations: Implications for the Ukraine-Russia War and Relations’ laat Katchanovski zien hoe het niet goed onderzoeken van decennia oude misdaden heeft bijgedragen aan de huidige stand van zaken in de internationale betrekkingen.
Het bloedbad van de Maidan:
de resultaten van het onderzoek
De gebeurtenissen in kwestie begonnen op 21 november 2013, toen de Oekraïense regering de voorbereidingen voor het sluiten van een associatieovereenkomst met de Europese Unie opschortte. Rond 22.00 uur op dezelfde dag braken de eerste protesten – die werden gesteund door de belangrijkste oppositieleiders van dat moment – uit op het belangrijkste plein van Kiev.
Aanvankelijk trok de bijeenkomst niet zoveel mensen. Op de eerste dag namen tussen de 1.000 en 1.500 activisten deel aan het park. Maar na een paar dagen richtten radicalen – die een kans zagen – een tentenstad op op de Maidan. Uiteindelijk zouden ze verschillende administratieve gebouwen in beslag nemen, gewapende “zelfverdedigingstroepen” vormen en een rechtstreeks conflict aangaan met de ordehandhavers.
De gebeurtenissen bereikten een hoogtepunt tussen 18 en 20 februari 2014 toen ongeïdentificeerde sluipschutters het vuur openden boven de Maidan. Als gevolg hiervan werden meer dan honderd mensen gedood, zowel demonstranten als agenten van de speciale politie Berkut, onderdeel van het Oekraïense ministerie van Binnenlandse Zaken. Volgens het Openbaar Ministerie raakten tijdens de Euromaidan 2.442 mensen gewond. Iemand moest verantwoordelijk worden gehouden voor het bloedbad en degenen die aan de macht kwamen als gevolg van de coup vonden al snel de vermeende “daders”.
Er werd een strafzaak geopend tegen ex-president Viktor Janoekovitsj, die het land was ontvlucht. Hij werd beschuldigd van massamoord op burgers. Speciale politie-eenheden van Berkut werden ook beschuldigd van Maidan-misdaden – waaronder het afvuren van hun wapens op burgers.
Mensen leggen bloemen en betuigen hun respect bij een gedenkteken voor anti-regeringsbetogers die zijn gedood in botsingen met de politie op het Onafhankelijkheidsplein op 23 februari 2014 in Kiev, Oekraïne. © Brendan Hoffman / Getty Images
De zondebokken
In februari 2015 beweerden aanklagers, dat 25 Berkut-officieren en andere niet-geïdentificeerde personen betrokken waren geweest bij het neerschieten van demonstranten. Twee jaar later beweerde het hoofd van de afdeling Speciale Onderzoeken van het kantoor van de procureur-generaal, Sergei Gorbatyuk, ook dat Berkut-leden illegaal bonussen hadden ontvangen van tussen de 3.000 en 5.000 hryvnias ($337 en $562, op dat moment) voor het gebruik van geweld tegen demonstranten.
De vervolging van voormalige politieagenten begon in het hele land, waardoor veel Berkut-officieren naar Rusland verhuisden. Het verhaal dat de Maidan-moorden van februari 2014 werden gepleegd door Berkut is nooit in twijfel getrokken door Oekraïense functionarissen of hun westerse sponsors.
Het onderzoek gaat echter nog steeds door. In februari vorig jaar zei procureur-generaal Irina Venediktova, dat Oekraïense rechtbanken 50 mensen hadden veroordeeld voor misdaden die verband hielden met de Maidan-evenementen. Ze merkte ook op, dat 518 personen waren aangeklaagd, 248 aangeklaagd en 372 schuldig waren bevonden.
Veel vragen blijven echter onbeantwoord. De moorden op de eerste Maidan “activisten” zijn nog steeds niet opgelost. De eerder genoemde “sluipschutterszaak” is ook nog niet opgelost – degenen die op demonstranten en politieagenten schoten, zijn niet aangeklaagd.
Misdaden tegen de politie worden niet eens onderzocht, hoewel volgens het bureau van de procureur-generaal 721 van hen gewond raakten tijdens de Euromaidan-evenementen.
“Het dominante verhaal in Oekraïne en het Westen schrijft het bloedbad van de Maidan onder de demonstranten toe aan de regering Janoekovitsj en negeert meestal de moorden op de politie. Op enkele uitzonderingen na hebben de Westerse en Oekraïense media ook geen verslag gedaan van het proces over het bloedbad in de Maidan en de onthullingen van het onderzoek naar sluipschutters in de gebouwen, die door de Maidan worden gecontroleerd,” zegt Ivan Katchanovski.
Wat is er echt gebeurd?
De versie van de gebeurtenissen waarin wordt beweerd dat de Berkut-politietroepen hebben geschoten, heeft altijd geen ondersteunend bewijs gehad. Advocaat Alexander Goroshinsky vertelde RIA Novosti in 2019 dat op de ochtend van 20 februari 2014 39 politieagenten en militairen gewond raakten en vier werden gedood. Tegen de avond van dezelfde dag waren 63 mensen gewond geraakt.
Iemand vuurde methodisch schoten af op de Berkut-officieren en de soldaten en officieren van de interne troepen,” beweerde hij.
In april 2014 voerde de Duitse staatsomroep ARD/Das Erste TV een journalistiek onderzoek uit en concludeerde, dat het verhaal dat was goedgekeurd door het Oekraïense openbaar ministerie inconsistent was. Journalist Stephan Stuchlik presenteerde bewijs, dat de demonstranten in de rug waren geschoten door hun eigen medestanders.
“Verschillende belangrijke vragen blijven open. Eén daarvan is of de oppositieleden echt in de rug zijn geschoten op 20 februari. Dit is belangrijk, omdat vlak achter hen het Ukraina Hotel stond, dat door de oppositie werd gecontroleerd. Dit betekent dat ze door hun eigen mensen beschoten kunnen zijn. We spraken hierover met ooggetuigen, schietexperts en ballistische specialisten. Zij zeggen dat [de mensen] zeker in de rug zijn geschoten,” zei de journalist.
In een onderzoek van de BBC werd ook de mogelijkheid geopperd dat het bloedbad was begonnen toen demonstranten op de politie schoten. Een man genaamd Sergey vertelde de Britse staatsomroep dat hij, samen met een andere man, schoten afvuurde op de politie vanuit een gebouw dat toen onder controle was van de demonstranten. Volgens hem dwongen de schoten die hij afvuurde op Berkut agenten de politie om zich terug te trekken.
SITU Research merkte ook op, “het is duidelijk uit forensisch bewijs dat mensen in de rug werden geschoten,” en “iemand schoot vanaf daken.”
Deze rapporten werden bevestigd door militant Ivan Bubenchik. In 2016 gaf hij in de documentaire ‘Brantsi’ (‘Gevangenen’), geregisseerd door Vladimir Tikhy, toe met een machinegeweer op politieagenten van het Ministerie van Binnenlandse Zaken te hebben geschoten. “Ze zeggen dat ik ze in hun achterhoofd heb gedood, en dat is waar. Ze stonden met hun rug naar me toe gekeerd. Ik had niet de kans om te wachten tot ze zich omdraaiden. Ik vuurde de schoten af vanuit het raam dat het verst van de Maidan verwijderd was, achter de kolommen op de derde verdieping. Van daaruit kon ik duidelijk de politie met de schilden zien, opgesteld bij de Stele,” zei Bubenchik.
Anti-regeringsbetogers dragen gewonden tijdens aanhoudende botsingen met de politie op het Onafhankelijkheidsplein, ondanks een wapenstilstand die is overeengekomen tussen de Oekraïense president en oppositieleiders op 20 februari 2014 in Kiev, Oekraïne. © Jeff J Mitchell / Getty Images
1000 uur videobeelden, tientallen getuigen
Dit zijn slechts enkele van de publiekelijk beschikbare oggetuigenverslagen in de zaak van de Maidan-moorden. Katchanovski baseerde zijn onderzoek op ongeveer 1.000 uur aan officiële videobeelden van het proces over het bloedbad in de Maidan, het proces over verraad van Janoekovitsj en het onderzoek naar deze gebeurtenissen in meer dan 2.500 gerechtelijke uitspraken die beschikbaar zijn in de officiële online database.
Katchanovski merkt op dat er tijdens het proces beelden werden getoond van de Berkut politie die op demonstranten schoot. Het tijdstip en de richting van de schietpartijen in de video vielen echter niet samen met het tijdstip van de Maidan schietpartijen. Hij is van mening dat de video’s en ander bewijsmateriaal dat tijdens het proces werd gepresenteerd, bevestigden, dat er drie demonstranten waren gedood (in de Institutskaya-straat) voordat de politie arriveerde en het vuur opende.
Tegelijkertijd wezen de advocaten van Berkut erop, dat het tijdstip en de richting van het schot dat door een demonstrant met een jachtgeweer werd afgevuurd (zoals te zien op video en foto) samenvielen met het tijdstip en de richting van een schot dat een officier van de speciale strijdkrachten doodde, zoals vastgesteld door forensische deskundigen van de staat.
Katchanovski beweert dat de schutter van de Maidan is geïdentificeerd maar niet is aangeklaagd.
Niet vrijgegeven video-opnames van de Belgische tv-zender VRT werden ook getoond tijdens het proces. Op de beelden is een demonstrant te zien, die anderen waarschuwt niet verder te gaan, omdat sluipschutters in het Ukraina Hotel op demonstranten aan het schieten waren en dat hij flitsen van de afgevuurde schoten had gezien. Op de VRT-video is ook te zien hoe een kogel een boom raakt in de richting van een groep demonstranten. Ze draaien zich om, wijzen naar het hotel en schreeuwen naar de sluipschutters met de vraag om niet te schieten.
Ongeveer 51 van de 72 gewonde Maidan demonstranten, die door de politie van Berkut worden beschuldigd van aanvallen op 20 februari en van wie de getuigenissen openbaar zijn gemaakt, beweerden tijdens het onderzoek en het proces, dat ze waren neergeschoten door sluipschutters vanuit gebouwen of gebieden, die door Maidan activisten werden gecontroleerd. Ze verklaarden, dat ze de sluipschutters persoonlijk hadden gezien of van andere demonstranten hadden gehoord. In totaal 31 gewonde demonstranten zeiden dat ze waren aangevallen vanuit het Ukraina Hotel, de Arkada bank, het Oktober Paleis, gebouwen op Museyny Lane en Gorodetsky Street, allemaal gebouwen en gebieden die toen door de oppositie werden gecontroleerd.
Georgische sluipschutters
Volgens één verhaal waren degenen, die op de demonstranten schoten geen Oekraïense burgers maar buitenlandse huurlingen, onder andere uit Georgië. Dit werd voor het eerst verklaard door de voormalige commandant van de elite-eenheid van het Georgische leger “Avaza”, generaal Tristan Tsitelashvili, die beweerde dat hij wist dat Georgiërs hadden deelgenomen aan de Maidan-gebeurtenissen.
Anti-government protesters walk among debris and flames at the perimeter of Independence Square, known as Maidan, on Feb. 19, 2014 in Kiev, Ukraine. © Brendan Hoffman / Getty Images
In februari 2018 gaven verschillende Georgische burgers in een interview met RIA Novosti toe, dat ze de demonstranten hadden neergeschoten.
Koba Nergadze, een voormalig militair van het Georgische leger, zei dat de sluipschutters naar Kiev waren gekomen met de hulp van Mamuka Mamulashvili, een voormalig adviseur van de voormalige Georgische president Mikheil Saakashvili. Nergadze en zijn groep kregen $10.000 en beloofden nog eens $50.000 te krijgen na terugkeer uit Kiev. Ze kwamen Oekraïne binnen met valse paspoorten. In Kiev was de groep gevestigd in Ushinsky Street en namen ze elke dag deel aan de Maidan-evenementen.
Als onderdeel van zijn onderzoek merkte Katchanovski op, dat Georgische sluipschutters in interviews voor Amerikaanse, Italiaanse, Israëlische, Macedonische en Russische media hadden beweerd dat zij, samen met sluipschuttersgroepen uit de Baltische staten en Oekraïense sluipschutters die banden hebben met extreem-rechtse bewegingen, opdracht hadden gekregen om te schieten op zowel demonstranten als de politie, om te voorkomen dat Janoekovitsj en de leiders van Euromaidan een vredesakkoord zouden ondertekenen.
Niemand aangeklaagd
Ondanks talloze feiten, het onderzoek van bewijsmateriaal, video-opnamen en ooggetuigenverslagen, is Katchanovski geschokt dat niemand is veroordeeld of gearresteerd voor de moord op en het verwonden van de politieagenten.
Hij gelooft dat dit komt doordat het Bureau van de procureur-generaal werd geleid door politici van de uiterst rechtse partijen Svoboda en Volksfront, die direct hebben deelgenomen aan de gebeurtenissen van 2013-2014, of door naaste medewerkers van de latere presidenten Petr Porosjenko en Vladimir Zelenski.
“Het feit dat vooraanstaande leden van de partijen Svoboda en Volksfront werden geselecteerd om het kantoor van de openbare aanklager te leiden, hoewel deze partijen door andere Maidan-activisten en door de bekentenissen van Georgische leden van de Maidan-sluipschuttersgroepen ervan werden beschuldigd direct betrokken te zijn geweest bij het bloedbad, suggereert een doofpotoperatie en een blokkade,” zegt Katchanovski.
Hij wees er ook op dat het proces gevallen van geknoei met bewijsmateriaal aan het licht had gebracht. Kogels van vermeende dode en gewonde demonstranten verschenen en verdwenen zonder enige documentatie en veranderden van grootte, vorm en verpakking. Het autopsierapport van Maxim Shymko vermeldde bijvoorbeeld één geel en drie grijze kogelfragmenten, maar in de forensische ballistische onderzoeken werd een grijs fragment vervangen door een nieuw gevonden geel kogelfragment van een veel groter formaat. Vervolgens werd dit nieuwe kogelfragment gekoppeld aan een Berkut Kalashnikov geweer, waarmee talloze eerdere forensische onderzoeken werden teruggedraaid, zonder dat er een verklaring voor werd gegeven.
Een man reageert naast bloemen, die zijn achtergelaten voor anti-regeringsdemonstranten, die zijn gedood in botsingen met de politie op 22 februari 2014 in Kiev, Oekraïne. © Jeff J Mitchell / Getty Images
Wat volgt?
Volgens Katchanovski zijn deze conclusies belangrijk voor het begrijpen van de Euromaidan, de oorzaken van het conflict in Oekraïne en de conflicten tussen Rusland en Oekraïne en tussen Rusland en het Westen. Hij beweert, dat het false-flag bloedbad heeft geleid tot de de facto door het Westen gesteunde gewelddadige omverwerping van de Oekraïense regering, wat ertoe leidde dat de Krim onderdeel werd van Rusland, het gewapende conflict in Oekraïne en het Russische offensief in februari 2022.
“De processen en onderzoeksopenbaringen tonen aan dat niet de populaire ‘Euromaidan’-protesten, maar deze geënsceneerde massamoord en moordpogingen op Janoekovitsj doorslaggevend waren voor zijn omverwerping. Ze tonen aan dat, in tegenstelling tot de dominante verhalen in Oekraïne en het Westen, de politieke overgang tijdens de Euromaidan ondemocratisch was.
Deze massamoord op de demonstranten en de politie was ook een van de belangrijkste politieke misdaden en mensenrechtenschendingen in de geschiedenis van het onafhankelijke Oekraïne,” schrijft Katchanovski.
Hij is van mening, dat het falen van de Oekraïense rechtshandhaving en het rechtssysteem om te zorgen voor een goede afwikkeling van de Euromaidan-gebeurtenissen, de rechtsstaat en het vooruitzicht op verzoening in de Oekraïense samenleving heeft ondermijnd, die verdeeld was wat betreft de steun voor de Maidan-protesten en andere politieke kwesties tijdens en na de Euromaidan.
Ondertussen is het onwaarschijnlijk, dat het vonnis over het bloedbad van de Maidan recht zal doen door de politisering van de zaak en het gebrek aan onafhankelijkheid van het Oekraïense rechtssysteem, vooral tijdens de voortdurende vijandelijkheden tussen Rusland en Oekraïne.
De verschillende verhalen over het bloedbad van de Maidan hebben een vreedzame oplossing van de situatie op de Krim en Donbass bemoeilijkt, evenals het conflict tussen het Westen en Rusland en de betrekkingen tussen Rusland en Oekraïne vergiftigd.
“De feitelijke daders van het bloedbad van de Maidan in Oekraïne voor het gerecht brengen is een moeilijke, maar noodzakelijke stap in het oplossen van deze gevaarlijke conflicten,” concludeert de auteur.
Net als vele anderen is Katchanovski zich er volledig van bewust dat de
de facto steun van het Westen voor de gewelddadige omverwerping van de democratisch gekozen regering in Oekraïne – bereikt met het bloedbad van de Maidan – heeft geleid tot de conflicten op de Krim en Donbass, het conflict tussen Rusland en Oekraïne en tussen Rusland en het Westen.
Als gevolg van de “Euromaidan” werd Oekraïne een cliëntstaat van de Verenigde Staten, schrijft Katchanovski. Hij merkt ook op, dat dit uiteindelijk leidde tot de vijandelijkheden tussen Oekraïne en Rusland en een proxy-oorlog tussen het Westen en Rusland in Oekraïne.
Het bloedbad in Maidan en het falen van Oekraïne om een eerlijk onderzoek te garanderen hebben wereldwijde gevolgen. Het is zelfs mogelijk dat het uiteindelijk leidt tot een directe oorlog tussen de NAVO en Rusland, en die kan nucleair worden.
Door Christina Sizova, een in Moskou gevestigde verslaggeefster,
die zich richt op politiek, sociologie en internationale betrekkingen
Overgenomen van:
https://www.rt.com/russia/579602-big-lie-behind-modern-ukraine/