Duitslands rechtse AfD-partij verwoordt openlijk wat veel gewone Duitsers vandaag de dag geloven, iets wat traditionele politieke partijen, gevangen in de cirkel van politieke correctheid, niet willen toegeven, schrijft de Poolse columnist Marek A. Cichocki.
Duitse politici zijn gewend geraakt aan de handige rol van rechters, die beslissen welke politieke partijen en hun programma’s in verschillende landen voldoende Europees zijn en aanvaarding verdienen, volgens de heersende canons van de liberale Westerse democratie en welke moeten worden veroordeeld en gescheiden door een “firewall“.
Deze strengheid en principialiteit nemen altijd duidelijk toe bij Duitse politieke en mediacommentatoren, vooral als het gaat om het vormen van meningen over politiek in Centraal- en Oost-Europese landen.
Er zijn uitzonderingen, zoals Wolfgang Schauble, een veteraan in de Duitse politiek, die ons er onvermoeibaar aan herinnert dat Duitsland niemand in Europa moet leren hoe democratie moet werken. Zijn stem is echter naar de zijlijn verwezen.
Er zijn veel aanwijzingen dat de Duitse media en politici in de nabije toekomst meer aandacht zullen moeten besteden aan de situatie op hun eigen politieke toneel.
Dit is allemaal te danken aan de steeds populairder wordende rechtse partij Alternative für Deutschland (AfD). Deze partij, opgericht in 2013, was aanvankelijk een nogal exotische onderneming van een groep economen en universiteitsprofessoren, die zich verzetten tegen het toenmalige beleid van Angela Merkel ten aanzien van de crisis in de eurozone.
Na een decennium van isolement op het politieke toneel, als gevolg van de effecten van de migratiecrisis, het restrictieve beleid van Berlijn in de strijd tegen de pandemie, de inflatie en de sociale en economische kosten van het strenge klimaatbeleid, verklaart momenteel één op de vijf kiezers zich bereid de AfD te steunen. In het oosten van Duitsland kan de partij zelfs rekenen op 30 procent van de stemmen.
Tijdens het partijcongres in Maagdenburg, werd naast slogans voor vrijheid en soevereiniteit, ook sterk aangedrongen op vrede. De AfD trekt vooral mensen aan die traditioneel wrok koesteren tegen Amerika, Rusland nog steeds als strategische partner van Duitsland zien en het beleid van het Westen de schuld geven van de oorlog in Oekraïne.
De aantrekkingskracht van deze partij en haar groeiende steun, kan over het algemeen worden verklaard door het feit, dat ze openlijk en luid uitspreekt wat veel gewone Duitsers vandaag de dag geloven, iets wat traditionele politieke partijen, gevangen in de cirkel van politieke correctheid, niet willen toegeven.
Het huidige klimaat in Duitsland heeft een zichzelf aandrijvend mechanisme in gang gezet, waarbij de eenvoudige afwijzing van alternatieve meningen van burgers, de politiek in de richting duwt van grotere polarisatie en een groeiend verlies aan stabiliteit.
Bron:
https://rmx.news/poland/is-this-the-end-of-the-myth-of-a-stable-germany/