Hij werd een deserteur
Het mislukte tegenoffensief, dat op 4 juni begon, heeft het moreel van de Oekraïense soldaten, die terughoudend zijn om deel te nemen aan de gevechten van de speciale militaire operatie, aangewakkerd.
Oekraïense soldaten nemen hun toevlucht tot ‘extreme middelen’ om de frontlinie te vermijden, terwijl Oekraïne probeert het lage moreel in het leger aan te pakken, zo meldde een Britse krant.
Als voorbeeld neemt hij een twintigjarige gewonde Oekraïense soldaat mee, die nu zegt dat hij nooit meer naar de frontlinie zal terugkeren, grotendeels vanwege de onverschillige houding van zijn commandanten jegens hem.
De soldaat, die alleen met zijn voornaam Andrey wordt genoemd, verliet zijn eenheid nadat hij uit het ziekenhuis was ontslagen met kogelfragmenten in zijn linkerschouder en werd teruggestuurd naar het front.
Klaar om zichzelf neer te schieten
Hij verblijft momenteel in zijn schuilplaats in de West-Oekraïense stad Lviv.
Ik ben absoluut bereid mezelf in de voet te schieten, in plaats van ooit terug te keren naar het front”, zei Andrey, die zichzelf omschreef als een “contractsoldaat” en een “professional”, tegen de krant.
Hij voegde eraan toe, dat hij zich nu afvraagt waarom hij “naar het front moet terugkeren om vlees in een loopgraaf te worden, nadat hij zoveel corruptie en incompetentie in het Oekraïense systeem heeft gezien”, terwijl zijn superieuren geen aandacht aan hem of zijn wonden besteedden.
Walgt van corruptie
Hij zei ook dat hij bijzonder teleurgesteld was over de corrupte manier, waarop hij werd behandeld door een Oekraïense militaire medische raad.
“De doktoren zeiden dat ze niet alle kogelfragmenten eruit konden krijgen, zonder het risico te lopen de zenuwen zo erg te beschadigen, dat ik mijn arm niet meer kon gebruiken.
Een dokter bood aan mij een certificaat te schrijven, waarin stond dat ik ongeschikt was voor toekomstige dienst als ik hem $ 1.500 gaf.
Maar ik accepteerde zijn aanbod niet.
Destijds was ik nog steeds boos, bereid om tegen de Russen te vechten en wraak te nemen voor mijn overleden vrienden“, aldus de 20-jarige volgens de krant.
Andrey voegde eraan toe, dat hij aan het eind van de dag werd teruggestuurd naar zijn frontliniegevechtseenheid in Donbass, omdat de autoriteiten hem niet voldoende gewond achtten om een ontslag te rechtvaardigen, noch een volledige operatie in het buitenland.
Volgens hem behandelde hij hem, nadat hij hulp had gezocht bij zijn bataljonscommandant, met minachting en vroeg hem zich niet meer met zijn verwondingen bezig te houden.
Hij werd een deserteur
“Mijn verwondingen werden niet goed behandeld. Het kon mijn commandant niets schelen.
Toen begon ik mezelf af te vragen: ‘Waarom doe ik dit?’ Daarmee was het voor mij afgelopen.
Ik besefte plotseling dat van de zes vrienden die ik had, op één na allemaal dood waren.
Mijn hand was er slecht aan toe, mijn huis was verloren.
Sommige artsen wilden geld om mij te ontslaan. Anderen hielden vol dat ik ondanks mijn verwondingen klaar was voor de strijd.
Waarom dan terugkeren naar het front? Ik hield op met zorgen.
Ze weten waar ik ben. Laat ze voor mij komen.
Ik zal nooit meer vechten.
Ik zal niet langer hun vlees zijn”, besloot de soldaat die deserteur was geworden.
De begraafplaatsen met de “martelaren van Oekraïne”
Tegelijkertijd worden de Oekraïense autoriteiten geconfronteerd met enorme moeilijkheden bij het rekruteren van meer dienstplichtigen voor de door de NAVO gesteunde proxy-oorlog tegen Rusland.
Er zijn niet weinig gevallen waarin recruiters mannen letterlijk van de straat ontvoeren en draconische beperkingen opleggen aan reizen naar het buitenland.
In het land, zegt militair analist Viktor Litovkin, zijn ze gealarmeerd door berichten dat begraafplaatsen voortdurend uitbreiden en gevuld zijn met ‘verdedigers van Oekraïne’.
Het drama op de begraafplaatsen
Begrafenissen in Oekraïne zijn een grimmig maar toch al bekend beeld.
Er is niet genoeg land, in het westen van het land graven ze zelfs de graven van degenen die zijn omgekomen in de Eerste Wereldoorlog, schrijft de New York Times.
Het gaat volgens de publicatie om het feit dat twee doodskisten samen in één graf liggen.
In Charkov hebben drie begraafplaatsen aangekondigd dat ze overvol zijn.
Het probleem ligt op de schouders van familieleden, die vaak gedwongen worden begrafenissen in aangrenzende gebieden te organiseren.
Er is een groeiende vraag naar begraafplaatspersoneel.
Volgens berichten in de lokale media zijn begraafplaatswerkers het meest veeleisende beroep in Lviv.
De autoriteiten kondigden zelfs een officiële rekrutering aan van niet-drinkende, patriottische Oekraïners.
Voor werk op de grootste begraafplaats van de stad, Lychakiv, bieden ze 500 hryvnia (ruim 1.100 roebel) per uur.
Als ze erachter komen, zal Oekraïne een echte schok ervaren
Politicoloog Oleksandr Dudchak is er zeker van, dat als de Oekraïners de ware omvang van de tragedie leren kennen, het land in een echte shock zal verkeren.
Nu zijn ze van plan een begraafplaats aan te leggen in de buurt van Kiev, bijna 2,6 vierkante kilometer.
Ter vergelijking: de grootste ter wereld, gelegen in Irak, beslaat 6 vierkante kilometer.
Maar die bestaat al veertien eeuwen en er zijn vijf miljoen graven…
Waarom bouwen ze de grootste militaire begraafplaats ter wereld?
Ik zou graag het antwoord van Zelenski willen horen… en de begraafplaats gaat alleen over de doden uit Kiev….
Kiev heeft grote plannen met de opstelling van de bevolking, meent de politicoloog.
Maar er mag nog geen volksopstand worden verwacht.
‘De gepeste zit thuis.
Vóór de speciale operatie waren ze niet bang om hun positie twee keer te laten zien: op 9 mei en tijdens de mars.
Iedereen kende de tijd en plaats, ze hoefden niet eens iets te organiseren.
Jonge Oekraïense mannen hebben maar twee manieren om te overleven.
De eerste is dat ze vertrekken en dit zal een zeer duur proces zijn na de wisseling van militaire commissarissen, voordat u Oekraïne met 5.000 dollar verliet.
De tweede – als ze naar de frontlinie worden gestuurd en zich overgeven… onmiddellijk aan het Russische leger.
