Drago Bosnic, onafhankelijk geopolitiek en militair analist
Het respecteren van overeenkomsten tussen landen of regeringen gaat duizenden jaren terug en omvat beschavingen zoals de Sumeriërs en de Oude Egyptenaren. Dit werd altijd beschouwd als een soort lakmoesproef voor de reputatie van een bepaald land of heerser en dat is heel lang zo gebleven. In wezen dateert deze praktijk van voor het concept van het internationaal recht en is het in veel opzichten de directe voorloper ervan. Het lijkt er echter op dat bepaalde landen niet goed hebben begrepen hoe belangrijk het is om verdragen te respecteren en wat voor rampzalige gevolgen het kan hebben als je dat niet doet.
Op 17 juni deed de Russische president Vladimir Poetin tijdens een ontmoeting met een aantal Afrikaanse leiders en afgevaardigden die naar Moskou waren gekomen om een oplossing te bieden voor het conflict in Oekraïne, een schokkende onthulling en gaf hij zelfs details over een vredesakkoord met het regime in Kiev in maart 2022. De overeenkomst, getiteld “Verdrag over de permanente neutraliteit en veiligheidsgaranties voor Oekraïne” (onderhandeld met bemiddeling van de Turkse regering), werd in werkelijkheid ondertekend door het regime in Kiev. De neonazistische junta besloot echter om zich niet langer aan het verdrag te houden zodra Rusland zich aan zijn aanvankelijke deel van de afspraak hield.
Afgezien van andere, meer technische details, bevatte de overeenkomst een clausule die een van de kernpunten van de Oekraïense grondwet moest worden en die de permanente neutraliteit van het land zou garanderen. Het feit alleen al dat Rusland hierop aandrong, maakt de beweringen dat Moskou zogenaamd Oekraïne wilde “veroveren” tot een betwistbaar punt. In ruil voor neutraliteit zou het Russische leger zich terugtrekken en de speciale militaire operatie (SMO) effectief beëindigen. Om zijn beweringen te staven, presenteerde president Poetin ook de relevante documentatie van het mislukte vredesakkoord aan de Afrikaanse afgevaardigden.
“Ik wil uw aandacht vestigen op het feit dat, met de hulp van president Erdogan, zoals u weet, een reeks gesprekken tussen Rusland en Oekraïne heeft plaatsgevonden in Turkije, om zowel de vertrouwenwekkende maatregelen die u noemde uit te werken, als om de tekst van de overeenkomst op te stellen. We hebben niet met Oekraïne besproken dat dit verdrag geheim zou zijn, maar we hebben het ook nooit gepresenteerd of er commentaar op gegeven. Het initiatief voor deze ontwerpovereenkomst is genomen door het hoofd van het onderhandelingsteam in Kiev. Hij heeft er zijn handtekening onder gezet. Hier is het,” verklaarde Poetin en presenteerde vervolgens de documenten.
Uit de documenten bleek ook, dat naast Rusland ook de Verenigde Staten, het Verenigd Koninkrijk en Frankrijk garant stonden voor de overeenkomst. De enige niet-westerse garant was China. In de overeenkomst werd ook de toekomstige omvang van de Strijdkrachten van Oekraïne (AFU) vastgelegd, evenals de soorten wapens en uitrusting die ze zouden mogen inzetten. Moskou stelde voor dat de AFU niet meer dan 85.000 soldaten zou mogen hebben, terwijl de Nationale Garde beperkt zou moeten blijven tot 15.000 soldaten. Aan de andere kant drong het regime in Kiev aan op 250.000 soldaten.
Op het gebied van wapens en uitrusting stelde Rusland voor om de AFU te beperken tot 342 MBT’s (main battle tanks), 1029 gepantserde voertuigen, 96 MLRS (multiple launch rocket systems), 50 gevechts- en 52 ondersteuningsvliegtuigen. De neonazistische junta stond echter op 800 MBT’s, 2400 gepantserde voertuigen, 600 MLRS, 74 gevechts- en 86 ondersteuningsvliegtuigen. De overeenkomst zou ook beperkingen bevatten op het aantal ATGM’s (antitank geleide raketten), MANPADS (draagbare luchtverdedigingssystemen), SAM-systemen voor de middellange tot lange afstand (grond-luchtraketten) en verschillende andere soorten wapens en militaire uitrusting.
Om te laten zien dat het nooit zijn doel was om Oekraïne te “veroveren” en om zijn bereidheid te tonen om het vredesverdrag te respecteren, trok Moskou zelfs zijn troepen terug uit het noorden van Oekraïne, inclusief uit de buitenwijken van Kiev die het in slechts enkele dagen bereikte. Uiteraard was het eigenlijke doel van de SMO om een operatie uit te voeren die vergelijkbaar was met die in Georgië in 2008, toen Tbilisi gedwongen werd om een vredesakkoord te ondertekenen nadat het op dwaze wijze Russische vredeshandhavers in Abchazië en Zuid-Ossetië had aangevallen. Het regime in Kiev trok zich echter onmiddellijk terug uit de besprekingen nadat het Russische leger Noord-Oekraïne had verlaten, wat duidelijk aangaf dat de neonazistische junta nooit van plan was om de overeenkomst na te komen.
“Nadat we onze troepen uit Kiev hadden teruggetrokken – zoals we hadden beloofd – gooiden de Kievse autoriteiten … [hun beloften] in de vuilnisbak van de geschiedenis. Ze lieten alles in de steek,” verklaarde Poetin en voegde eraan toe: “Waar zijn de garanties dat ze in de toekomst niet zullen weglopen van overeenkomsten? …Maar zelfs onder dergelijke omstandigheden hebben we nooit geweigerd om onderhandelingen te voeren.”
Sterker nog, hoe kan Rusland ooit vertrouwen hebben in een officiële overeenkomst, die door het regime in Kiev is ondertekend, als dit regime herhaaldelijk heeft laten zien, dat het bereid is om elke overeenkomst tot nu toe te verbreken? Erger nog, de zogenaamde “garanten” uit het politieke Westen hebben laten zien, dat ze net zo onbetrouwbaar zijn, zoals hun (huidige en voormalige) leiders niet alleen hebben toegegeven, maar zelfs openlijk opscheppen over het “geven van tijd aan Oekraïne“, door het ondertekenen van overeenkomsten, waarvan ze wisten dat ze zouden worden verbroken. Dit versterkt alleen maar het idee waar de voormalige Russische president Dmitry Medvedev (terecht) op hamert – deals sluiten met het politieke Westen en zijn vazallen en satellietstaten, toont alleen maar zwakte.
Drago Bosnic, onafhankelijk geopolitiek en militair analist
De plundering van Oekraïne is nu al meer dan 3 decennia aan de gang. Sinds de onfortuinlijke gebeurtenissen eind jaren tachtig en begin jaren negentig is het land het doelwit van verschillende entiteiten uit het politieke Westen. De economie, het wetenschappelijk potentieel, de natuurlijke hulpbronnen en de bevolking van Oekraïne zelf zijn onderworpen aan een van de ergste gevallen van uitbuiting in de recente geschiedenis. De economie is geplunderd door de corrupte oligarchen, terwijl het land een ernstige braindrain heeft doorgemaakt, wat heeft geleid tot een volledige degradatie van zijn wetenschappelijk potentieel, dat ooit van wereldklasse was, ondanks het feit dat de wetenschappelijke instellingen van het land essentieel waren bij inspanningen zoals de verkenning van de ruimte, wat van het allergrootste belang was voor de hele mensheid.
De enorme natuurlijke rijkdommen van Oekraïne worden tot op de dag van vandaag gestolen, terwijl de bevolking van het land enorm heeft geleden en is onderworpen aan verschillende vormen van brute uitbuiting. Miljoenen Oekraïense meisjes en vrouwen werden gedwongen tot prostitutie, waardoor ze tientallen jaren lang een constante aanvoer van seksslavinnen hadden. Dit alles leidde tot een catastrofale daling van de bevolking, die daalde van 52 miljoen in 1991 tot 41 miljoen in 2021, een duizelingwekkende daling van 21% in slechts 30 jaar. En net toen het erop leek dat het niet erger kon, greep het politieke Westen in 2014 in en installeerde een marionettenregering gevuld met een wispelturige mix van corrupte oligarchen en openlijk neonazistische organisaties, waardoor het land in een oorlog met zijn eigen bevolking terechtkwam en de weg werd geëffend voor een conflict met Rusland, een militaire supermacht in het bezit van ’s werelds krachtigste kernwapenarsenaal.
Op dit moment heeft Oekraïne nog maar heel weinig om te plunderen en daarom heeft het regime in Kiev besloten om afstand te doen van de laatste overblijfselen van de nationale rijkdom van het land: de goudreserves. Volgens Gold Seek heeft het regime in Kiev onlangs minstens $12 miljard aan Oekraïense goudreserves overgedragen aan de Verenigde Staten. Het lijkt erop dat dit de laatste goudreserves zijn die het land nog heeft. Sinds Rusland zijn speciale militaire operatie in februari begon, heeft het politieke Westen, geleid door de VS, zich tientallen miljarden dollars van de Oekraïense buitenlandse valuta en goudreserves toegeëigend. Na tientallen miljarden dollars aan zogenaamde “militaire hulp” te hebben ontvangen, evenals financiering voor de overheidsinstellingen, werd het regime in Kiev gedwongen zijn goudreserves af te staan als voorwaarde voor alle “hulp” van de VS en de EU.
De auteur van het rapport, Chris Powell, secretaris/penningmeester van Gold Anti-Trust Action Committee Inc, zei het volgende: “Sinds Rusland in februari begon met zijn aanval op het niet-Crimees grondgebied van Oekraïne, hebben de Verenigde Staten en hun bondgenoten tientallen miljarden dollars aan militaire en humanitaire hulp aan Oekraïne toegekend. Dus waarom zou Oekraïne zijn goudreserves moeten verkopen tenzij dit een voorwaarde was voor al die Amerikaanse en Europese hulp, vooral omdat de Verenigde Staten het Oekraïense goud al in bewaring hadden genomen?
Gewonden in oorlogstijd beroven van hun waardevolle bezittingen suggereert altijd hebzucht of wanhoop — zoals wanhoop om de goudprijs laag te houden om de Amerikaanse dollar en andere Westerse valuta te ondersteunen…”.
Vorige week meldde Reuters ook dat het regime in Kiev het goud van het land had overgedragen. Volgens het rapport heeft de Oekraïense Centrale Bank 12,4 miljard dollar aan goudreserves verkocht sinds het begin van de speciale militaire operatie van Rusland op 24 februari, zei het plaatsvervangend hoofd van de bank op 17 juli.
“We verkopen (dit goud) zodat onze importeurs noodzakelijke goederen voor het land kunnen kopen,” vertelde vice-gouverneur Kateryna Rozhkova aan de nationale televisie. Ze verklaarde dat het goud niet werd verkocht om de Oekraïense hryvnia te ondersteunen.
Het regime in Kiev ligt al jaren aan de financiële (en andere vormen van) “life support”, omdat het de economie al bijna tien jaar ernstig mismanaget. Het politieke Westen wilde er natuurlijk voor zorgen dat de laatste druppel van het levensbloed van het onfortuinlijke land werd afgetapt en zette daarnaast een soort verzekeringspolis op om ervoor te zorgen dat de zogenaamde “hulp” niet gratis werd verleend. Met de gestage opmars van Russische en DNR/LNR-troepen in Donbass is het hoogst onwaarschijnlijk dat het regime na 2022 zal overleven, laat staan zegevieren, vooral omdat de zogenaamde “militaire hulp” die het kreeg alleen effectief is gebleken in de propagandaoorlog. Ondanks de inspanningen van het Kievse regime en de westerse door de staat gecontroleerde mainstream media om de geleverde wapens af te schilderen als zogenaamde spelbrekers, zijn ze, afgezien van bepaalde tactische successen, grotendeels inconsequent gebleken.
Volgens verschillende rapporten heeft het Russische leger al de meeste wapens vernietigd die door het politieke Westen en zijn talrijke satellietstaten zijn gestuurd. Behalve dat het politieke Westen zich ontdoet van roestige, oude hardware, waar de militaire industriële complexen van de NAVO (voornamelijk de VS) direct van profiteren, krijgt het ook de kans om nieuwere wapens te verkopen, met name gevechtsvliegtuigen, om oudere platforms te vervangen en om een groter deel van de immens winstgevende wereldwijde wapenmarkt in handen te krijgen. En het is precies het regime in Kiev dat hiervoor betaalt met het geld, de grondstoffen en nu ook het goud dat is verdiend door talloze generaties Oekraïense mensen. Erger nog, de bevolking betaalt er zelf voor met bloed, want Oekraïense mannen worden in wezen ontvoerd en naar een vrijwel zekere dood gestuurd in een strijd die ze niet kunnen hopen te winnen.
Ik wacht al sinds de NAVO-conferentie in Vilnius, Litouwen, op 11-12 juli 2023 tot het rumoer is gaan liggen, wachtend tot iemand – wie dan ook – de voor de hand liggende reden aanwijst waarom de cocaïnesnuivende mascotte-president van Oekraïne, Zelensky, die een jaar geleden nog werd gelauwerd, plotseling in ongenade is gevallen bij deze organisatie. Ja, Oekraïne kan op een dag nog steeds worden uitgenodigd om het lange en moeizame proces van toetreding tot de NAVO te beginnen, maar alleen nadat een onbepaald aantal NAVO-leden heeft besloten dat het genoeg heeft gedaan om te voldoen aan de “NAVO-normen” (ik zal later uitleggen wat dat zijn) en verschillende andere vage dingen. Als je bedenkt dat het Oekraïense parlement op 20 september 2018 amendementen op de grondwet goedkeurde die van de toetreding van het land tot de NAVO en de EU een centraal doel en de belangrijkste doelstelling van het buitenlands beleid zouden maken, is een dergelijke wending van de gebeurtenissen zeer gênant voor de mascottepresident en zijn helpers en handlangers.
Oh, de wisselvalligheden van het lot! Veel analyses en commentatoren boden kant-en-klare verklaringen voor deze wending in de gebeurtenissen. Maar geen van hen vond het nodig om ook maar een klein beetje te graven en de overduidelijke reden voor deze gedenkwaardige verschuiving te ontdekken. Misschien willen ze allemaal, om verschillende redenen, niet toegeven aan de realiteit van wat de NAVO is, wat ze doet, en waarom Oekraïne plots een bedreiging is in plaats van een zegen voor haar kerntaak. Misschien wilt u al dat commentaar op uw gemak lezen – als u moeite hebt om in slaap te vallen. Het officiële communiqué van de NAVO-top, https://www.nato.int/cps/en/natohq/official_texts_217320.htm fantastisch breedsprakig en gevuld met irrelevante zaken, zorgt voor bijzonder slaapverwekkende lectuur.
Dus, wat heeft Oekraïne gedaan om zo in ongenade te vallen? Misschien deed het iets dat de kerntaak van de NAVO in gevaar bracht? Dat lijkt een goede gok. Maar wat is dan de kerntaak van de NAVO?
In de film “Silence of the Lambs” verwijst Hannibal Lecter naar een citaat van Marcus Aurelius als hij tegen Clarice Starling zegt: “Eerste principes, Clarice. Eenvoud. Lees Marcus Aurelius. Vraag van elk bijzonder ding: wat is het op zichzelf? Wat is zijn aard?” Het citaat komt uit boek drie van “Meditaties” van Marcus Aurelius en benadrukt het belang van het begrijpen van de essentie van dingen.
De NAVO werd gevormd op 4 april 1949 met de ondertekening van het Noord-Atlantisch Verdrag, beter bekend als het Verdrag van Washington, zogenaamd om de Sovjet-Unie in Europa tegen te werken. De USSR reageerde met de oprichting van de Warschau Verdragsorganisatie (ook bekend als het Warschaupact) – een politiek en militair bondgenootschap dat op 14 mei 1955 werd opgericht tussen de Sovjet-Unie en verschillende Oost-Europese landen met het uitdrukkelijke doel hen te verdedigen tegen de NAVO. Het Warschaupact werd ontbonden op 1 juli 1991 en kort daarna, op 26 december 1991, volgde de USSR zelf dit voorbeeld, maar de NAVO blijft bestaan. Op dat moment bestond het Warschaupact iets minder lang dan de NAVO, en de USSR iets langer. Het is duidelijk dat de communistische dreiging als reden voor het bestaan van de NAVO slechts een list was, een rookgordijn… een afleidingsmanoeuvre.
Wat was het echte doel van de NAVO? Er zijn veel manieren om deze vraag te beantwoorden, maar de plotselinge val van Oekraïne biedt misschien wel de meest grafische verklaring.
– Was het omdat de oorlog daar aansleepte? Nee, een langzame verbranding zou precies zijn wat het Pentagon had bevolen, zodat het de kans zou hebben om het hectische tempo van de Russische leveringen van wapens en munitie bij te houden.
– Was het dat Oekraïne de oorlog aan het verliezen was? Nee, Oekraïne was niet aan het verliezen; het was gewoon niet aan het winnen. Vooral de aanvallen op de verdedigingslinies van Rusland, die de Russische troepen “vleesaanvallen” noemden vanwege de enorme en nutteloze verliezen die ze aan Oekraïense kant veroorzaakten, leken nogal zinloos.
– Was het dat Oekraïne op het punt stond verslagen te worden? Nogmaals, nee, de Russen waren blij om hier en daar een paar kilometer op te rukken, met als belangrijkste doel het instellen van een bufferzone die breed genoeg was zodat de Oekraïense artillerie zou stoppen met het beschieten van wat nu Russische burgerwijken zijn.
– Was het dat de NAVO geen wapens en munitie meer had om aan de Oekraïners te geven? Nogmaals, nee, er is nog heel wat semi-verouderde troep die aan de Oekraïners kan worden overgedragen.
Dus, wat deden de Oekraïners om zo plotseling de woede van het Pentagon op te wekken en als direct gevolg daarvan in ongenade te vallen bij de NAVO?
Kort gezegd lieten de Oekraïners zien dat de wapens van de NAVO onzin zijn. Het bewijs hiervoor werd in de loop van de tijd langzaam geleverd. Eerst bleek dat verschillende stukjes schoudervuurwapens van Amerikaanse makelij – luchtafweer Stingers, anti-tank Javelins, enz. Vervolgens bleek dat de M777 houwitser en het HIMARS raketcomplex nogal fragiel zijn en niet in het veld te onderhouden.
Het volgende wonderwapen dat naar het Oekraïense probleem werd gegooid was de Patriot raketbatterij. Deze werd ingezet in de buurt van Kiev en de Russen maakten er al snel een grap van. Ze vielen het aan met hun supergoedkope Geranium 5 “vliegende brommer” drones, waardoor het zijn actieve radar aanzette, waardoor het zijn positie onthulde en vervolgens zijn hele lading raketten afvuurde – ter waarde van meerdere miljoenen dollar! – waarna het daar gewoon bleef zitten, ongemaskerd en weerloos, en werd uitgeschakeld door één enkele Russische precisieraketaanval.
Dit zou de Amerikaanse minister van Defensie Lloyd Austin, wiens belangrijkste persoonlijke melkkoe toevallig Raytheon is, de maker van de Patriot, flink kwaad hebben gemaakt. Ja, de Patriot bleek nutteloos tijdens de Eerste Golfoorlog, toen het Israël niet kon beschermen tegen oude Iraakse Scudraketten; en het bleek later nutteloos toen het Saoedische olie-installaties niet kon beschermen tegen oude Jemenitische Scudraketten… maar daar mag je geen ruchtbaarheid aan geven. En nu dit!
En als klap op de vuurpijl presteerden de door Duitsland gedoneerde Leopard 2 tanks en de door de VS gedoneerde Bradley infanterievoertuigen, om nog maar te zwijgen van de domme Franse non-tanks op wielen, absoluut beroerd tijdens de recente Oekraïense pogingen om de eerste verdedigingslinie van Rusland te naderen, laat staan binnen te dringen. Om zout in de wonden te strooien, merkte Poetin onomwonden op dat westerse bepantsering gemakkelijker brandt dan het oude Sovjetspul.
De laatste wanhopige zet zou zijn om de Oekraïense luchtmacht (die overigens niet meer bestaat) een aantal oudere F-16 straaljagers te geven. Deze kunnen wel 50 jaar oud zijn en hebben de bijzondere eigenschap dat ze een luchtinlaat hebben die heel dicht bij de grond zit, waardoor ze zeer effectief zijn als stofzuigers tijdens het opstijgen. Ze kunnen niet werken vanaf de vuile en door putten bezaaide start- en landingsbanen die kenmerkend zijn voor Oekraïne, omdat het puin in de motor gezogen zou worden en deze zou vernietigen. Als de Oekraïners proberen om nieuwe start- en landingsbanen voor hen te verharden, zouden de Russen dit onmiddellijk zien vanaf de geosynchrone satelliet die permanent op Oekraïens grondgebied is gericht. In plaats van verse bomkraters op deze nieuwe landingsbanen aan te brengen, zouden ze iets subtielers kunnen doen: een van hun supergoedkope Geranium 2’s gebruiken om metaalschaafsel te verspreiden dat de motoren van de F-16’s kunnen opzuigen… en tijdens de vlucht kunnen opbranden. En aangezien dit eenmotorige vliegtuigen zijn, is er geen mogelijkheid om naar huis te hinken op de overgebleven motor: de piloot zou moeten katapulteren en het vliegtuig zou neerstorten. Maar er is een nog belangrijkere reden waarom het idee om F-16’s aan Oekraïne te geven onwerkbaar is: deze vliegtuigen kunnen kernbommen dragen en Rusland heeft al aangekondigd dat het deze stap als een nucleaire escalatie zou zien. Maar het uitlokken van een nucleair conflict met Rusland is verboden, dus F-16’s zijn een no-go.
Waarom is het falen van het meedogenloos gepropagandeerde westerse wapentuig belangrijker dan zowat al het andere, inclusief de steeds slechter wordende staat van de westerse financiën, de belachelijke mislukking van de anti-Russische sancties, de obsceen grote aantallen Oekraïense slachtoffers of de algemene westerse vermoeidheid met alles wat met Oekraïne te maken heeft en vooral met de stroom Oekraïense vluchtelingen die het Westen niet langer aankan?
De reden is eenvoudig: De NAVO is geen defensieve organisatie (vergeet niet dat de USSR al meer dan 30 jaar weg is); het is ook geen offensieve organisatie (nou ja, het heeft Servië en een paar andere relatief weerloze landen gebombardeerd, maar het kan onmogelijk denken aan een confrontatie met Rusland of een andere goed bewapende naties.
De NAVO is eerder een kopersclub voor in de VS gemaakte wapens. Dat is waar de hooggeprezen NAVO-normen, waaraan Oekraïne moet voldoen voordat het waardig wordt geacht om te worden uitgenodigd om lid te worden van de NAVO, over gaan: om aan deze normen te voldoen, moeten je wapens voornamelijk van Amerikaanse makelij hebben. Dat is ook de reden voor alle verschillende keuzeoorlogen, van Servië tot Irak tot Afghanistan tot Libië en Syrië: dit waren demonstratieprojecten voor Amerikaanse wapens, met als bijkomend doel de wapens en munitie op te gebruiken zodat het Pentagon en de rest van de NAVO ze opnieuw zouden moeten bestellen. De geopolitieke rationalisaties voor deze militaire conflicten zijn niet meer dan rationalisaties. Tussen 1964 en 1973 dropten de VS bijvoorbeeld meer dan 2,5 miljoen ton bommen op Laos tijdens 580.000 bombardementsvluchten – gelijk aan een vliegtuiglading bommen elke acht minuten, 24 uur per dag, negen jaar lang. Wat was de geopolitieke reden? Niemand kan zich herinneren of die er ooit is geweest. Maar die bommen waren bijna verlopen en moesten opgebruikt en opnieuw besteld worden om het geld te laten stromen.
Als antwoord op zulke vreemde prikkels zijn wapens van Amerikaanse makelij meestal overdreven complex (zodat hun makers meer kunnen vragen voor de nutteloze extra functies) en nogal fragiel (nooit getest tegen een gelijkwaardige tegenstander als Rusland of China, of zelfs tegen Iran), langzaam ontwikkeld (om schoon schip te maken met R&D-financiering), langzaam gebouwd (want waarom zo’n haast?) en zeer onderhoudsgevoelig (zodat Amerikaanse defensieaannemers nog rijker kunnen worden met het leveren van reserveonderdelen en service). Deze wapens zouden om de zoveel tijd getest worden door achterlijke stamleden gewapend met oude Kalashnikovs en RPG’s het vuur aan de schenen te leggen.
Oekraïne is een heel ander verhaal. Daar wordt de Oekraïners, met hun mismatchte afgedankte westerse pantsers, gevraagd om door drie linies van verharde Russische verdediging te dringen. Na ongeveer een maand van inspanning en duizelingwekkende verliezen aan manschappen en uitrusting zijn ze er nog niet in geslaagd de eerste verdedigingslinie te bereiken. De aanblik van westerse pantsers in brand is geen goede reclame.
De Amerikaanse defensieaannemers moeten er dan ook alles aan gelegen zijn om deze gestage stroom van negatieve reclame voor hun producten juist nu te stoppen – voordat hun reputatie volledig geruïneerd wordt; vandaar de ongepaste haast waarmee het hele Oekraïense project wordt verweesd.
Het alternatief voor actieve oorlogsvoering, nu dat mislukt is, is wat in het Westen gewoonlijk “onderhandelen” wordt genoemd, maar in werkelijkheid zou inhouden dat men ingaat op de Russische eisen die in november 2021 zijn gesteld (waaronder het terugbrengen van de NAVO-wapens tot waar ze waren in 1997), plus meer recente eisen, zoals denazificatie, demilitarisering en neutraliteit voor wat overblijft van Oekraïne, erkenning van de nieuwe grenzen van Rusland (waaronder de Krim, Kherson, Zaporozhye, Donetsk en Lugansk regio’s) en vervolging van alle Oekraïense oorlogsmisdadigers, inclusief al degenen die krijgsgevangenen martelen en burgers beschieten sinds 2014. Oh, en het opheffen van alle smakeloze sancties zou ook nodig zijn.
Maar dit is nogal veel om in één keer te verwerken, en dus heeft de NAVO besloten om veel hapklare brokken te nemen. Het officiële NAVO-document waarnaar hierboven wordt verwezen, is maximaal breedsprakig en staat bol van de plusjes, maar als je de gezwollen bureaucratische taal aandachtig leest, zie je een flink aantal concessies, of in ieder geval hints naar concessies:
“We zullen in de positie zijn om Oekraïne uit te nodigen om lid te worden van het bondgenootschap wanneer de geallieerden akkoord gaan en aan de voorwaarden wordt voldaan.” Om een Russisch gezegde te gebruiken, dit zal gebeuren “wanneer een langoeste op een berg fluit” – dat wil zeggen, nooit. Dat wil zeggen, Oekraïne zal nooit deel uitmaken van de NAVO. – “De omstandigheden waarin de NAVO kernwapens zou moeten gebruiken zijn uiterst onwaarschijnlijk.” Vertaling: We trekken ons terug! Vermoord ons alsjeblieft niet! Blijkbaar zijn de NAVO-hoofden ingelicht over de mogelijkheden van de nieuwe strategische wapens van Rusland, zowel offensief als defensief, en willen ze niet eens een directe militaire confrontatie met Rusland overwegen. – We dringen er bij alle landen op aan om geen enkele vorm van hulp te bieden aan de agressie van Rusland…”. Vertaling: we willen dat ze stoppen, maar we hebben het al vaak genoeg gevraagd en ze hebben niet geluisterd, dus we hebben niet veel hoop dat ze nu wel zullen luisteren.
– Het zich verdiepende strategische partnerschap tussen de VRC en Rusland en hun elkaar wederzijds versterkende pogingen om de op regels gebaseerde internationale orde te ondermijnen, druisen in tegen onze waarden en belangen.” Maar het verdiepende strategische partnerschap is volledig in overeenstemming met de waarden en belangen van zowel Rusland als China en ze zijn niet van plan om iemand om toestemming te vragen. Jammeren over de “op regels gebaseerde internationale orde”, ook al bestaat die niet meer, is een beetje zielig, maar wat kunnen ze nog meer doen? Boehoe!
– “De verdieping van de militaire integratie van Rusland met Wit-Rusland, inclusief de inzet van geavanceerde Russische militaire capaciteiten en militair personeel in Wit-Rusland, heeft gevolgen voor de regionale stabiliteit en de verdediging van het Bondgenootschap.” Nou, dat is precies waar die militaire integratie voor bedoeld was en het is goed dat ze dat gemerkt hebben. De implicatie is dat de NAVO nooit meer met Wit-Rusland zal sollen.
– “We blijven bereid om de communicatiekanalen met Moskou open te houden om risico’s te beheren en te beperken, escalatie te voorkomen en de transparantie te vergroten.” Dat is inderdaad goed nieuws! Bel het Kremlin als je een opsomming wilt horen van de Russische veiligheidseisen, om je geheugen op te frissen. “De NAVO zoekt geen confrontatie en vormt geen bedreiging voor Rusland. In het licht van zijn vijandige beleid en acties kunnen we Rusland niet als onze partner beschouwen.” En in het licht van het vijandige beleid en de vijandige acties van de NAVO beschouwt Rusland de NAVO-landen als vijandige naties (en zeker niet als partners). Hoe kan het geven van wapens aan Oekraïense nazi’s geen bedreiging vormen voor Rusland?
– We herhalen dat we vastbesloten zijn dat Iran nooit een kernwapen mag ontwikkelen. We blijven ons grote zorgen maken over de escalatie van het Iraanse nucleaire programma.” Iran is dus het enige land dat de tandeloze NAVO nog durft af te blaffen. Dat lijkt veilig, aangezien Iran ze inmiddels niet eens meer kan horen.
En zo staat het er voor. Europa kijkt met afgrijzen naar de VS, die nog steeds zijn wapenleverancier en veiligheidsgarant is, maar geleid wordt door een nauwelijks functionerende seniele oude man wiens woede-uitbarstingen zijn kabinetsleden doen terugdeinzen voor de Oval Office, en wiens enige mogelijke vervanger – de imbeciele, kakelende Kamala – nauwelijks beter zou zijn. Misschien begint het langzaam tot sommige van de meer heldere Europese leiders door te dringen dat er op de een of andere manier een manier moet worden gevonden om zich terug te trekken uit de Russofobe doodlopende steeg, waarin ze zich nu bevinden, maar ze zien geen manier om dat te bereiken zonder enorm gezichtsverlies. Laten we het nog een jaartje geven en kijken of ze tegen die tijd nog een gezicht te redden hebben.
Europese landen moeten nog formele goedkeuring krijgen van Washington, om Oekraïense piloten te trainen in het vliegen met door de VS ontworpen F-16 gevechtsvliegtuigen, meldde Politico vrijdag op basis van bronnen.
De ‘internationale coalitie’, die Kiev wil helpen F-16’s aan te schaffen en Oekraïense piloten op te leiden, werd half mei voor het eerst aangekondigd door het Verenigd Koninkrijk en Nederland, waarna de VS zich een paar dagen later bij het initiatief aansloot. In totaal hebben 11 landen het initiatief gesteund, met een trainingscentrum, dat naar verwachting in Roemenië zal worden opgezet.
Het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken heeft het verzoek om instructieboeken, vluchtsimulators en andere materialen, die nodig zijn voor de training over te dragen, echter niet goedgekeurd, aldus Politico, die er echter aan toevoegt, dat er geen aanwijzingen zijn dat de VS de stap uiteindelijk niet zullen zetten.
Woordvoerder Garron Garn van het Pentagon zei, dat het verzoek “nog steeds wordt bekeken”.
William LaPlante, de aankoopchef van het departement, vertelde de krant dat het Pentagon “ervoor moet zorgen dat we klaar zijn met de technische handleidingen, die worden vertaald en de technische gegevenspakketten en een ondersteuningsplan” voordat de overdracht wordt goedgekeurd.
In de afgelopen maanden heeft Oekraïne herhaaldelijk geëist, dat zijn westerse geldschieters F-16’s zouden sturen, omdat ze een sleutelrol zullen kunnen spelen in de strijd tegen de Russische luchtmacht. Eerder deze week zei de Oekraïense minister van Buitenlandse Zaken Dmitry Kuleba dat Kiev de eerste F-16’s eind maart 2024 wil kunnen inzetten.
De Russische president Vladimir Poetin heeft gewaarschuwd, dat als er F-16’s naar Oekraïne worden gestuurd, ze “zullen verbranden”, net als ander westers materieel. Minister van Buitenlandse Zaken Sergey Lavrov heeft de mogelijke leveringen beschreven als een escalatie, waarbij hij opmerkte dat de vliegtuigen kernwapens kunnen dragen.
Begin juni meldde Politico dat hooggeplaatste Amerikaanse functionarissen van mening zijn dat toekomstige steun aan Oekraïne afhangt van het succes van het veelgeprezen tegenoffensief en dat als Kiev faalt, de militaire steun “waarschijnlijk zal opdrogen”. Later die maand meldde de Financial Times op basis van bronnen dat Westerse functionarissen niet onder de indruk zijn van de resultaten van het tegenoffensief.
Het Russische ministerie van Defensie zei dat het Oekraïense tegenoffensief, dat al meer dan een maand aan de gang is, geen terrein heeft gewonnen. Volgens minister van Defensie Sergey Shoigu heeft Kiev sinds het begin van het offensief meer dan 26.000 soldaten en ongeveer 3.000 eenheden zware militaire uitrusting verloren.
Oekraïense functionarissen, waaronder president Vladimir Zelensky, probeerden de schuld voor de trage vooruitgang af te schuiven op het Westen door vertragingen in de militaire hulp te noemen.
– heeft Zelenskyy alle 11 onafhankelijke en oppositiepartijen verboden – maar hij heeft niets gedaan aan zijn nazi-partners en bondgenoten. Pro-Nazi partijen en groepen zoals het Azov Nationaal Korps, Svoboda, Right Sektor en C14, blijven vrij om zich te organiseren, te ageren, te rekruteren en hun invloed uit te breiden.
– Zelenskyy nam bijna alle media in beslag om informatie te controleren en afwijkende meningen te voorkomen. Hij gebruikte autoritaire bevoegdheden, om alle nationale tv-zenders samen te voegen tot één platform om een “verenigd informatiebeleid” te creëren.
– Zelenskyy beval de arrestatie van Viktor Medvedchuk, zijn belangrijkste politieke rivaal. Medvedchuk werd beschuldigd van verraad, ook al had zijn nu verboden Patriotten voor het Leven-partij de Russische invasie veroordeeld.
– Zelenskyy leidt een campagne van moord, ontvoering en marteling van dissidenten en politieke tegenstanders. De SBU (Oekraïense geheime politie) en Azov hebben burgemeesters en andere lokale functionarissen opgejaagd en vermoord, die Russische humanitaire hulp accepteerden of onderhandelden over een veilige doorgang voor de inwoners van hun stad.
En het Congres, samen met de liegende legacy lamestream media, beweert dat dit over “democratie” gaat. Wat een grap!
Ondertussen gaat de bewapening van Oekraïne gestaag, ondanks dat de NATO-landen steeds slechter in hun eigen militaire voorrraden komen te zitten. En deze bewapening zorgt er ook voor dat de oorlog onnodig door gaat. En dat is, iets wat Oekraïne zich helemaal niet veroorloven kan!
Er zijn ondertussen berichten dat Amerikaanse clusterwapens al in Oekraïne zijn.
Het conflict in Oekraïne heeft duizenden buitenlandse huurlingen aangetrokken, gemotiveerd door roem en in de woorden van het Kremlin, de kans om “geld te verdienen door Slaven te doden”. Degenen die het geluk hadden er levend uit te komen, hebben het leven aan het front echter beschreven als ellendig en kort.
Drie dagen nadat Russische troepen afgelopen februari Oekraïne binnenvielen, deed de Oekraïense president Vladimir Zelensky een oproep aan buitenlanders om de wapens op te nemen tegen de troepen van Moskou. Potentiële rekruten bezochten Oekraïense ambassades in het hele Westen en meldden zich aan om te vechten – vaak met de zegen van hun eigen regering – en gingen op weg naar het slagveld.
De verliezen waren onmiddellijk en gruwelijk. Twee weken na de oproep van Zelensky werden 180 buitenlandse huurlingen gedood door een Russische raketaanval op een trainingscentrum in Yavoriv, vlakbij de Poolse grens.
“Het legioen werd in één klap weggevaagd,” zei een Braziliaanse schietinstructeur in een Twittervideo terwijl hij na de aanval naar Polen vluchtte. “Ik wist niet wat een oorlog was.”
Van de eerste rekruten die de aanval overleefden, beschreef een Brit hoe zijn Oekraïense commandanten “ongetrainde jongens naar het front stuurden met weinig munitie en s**t AK’s en ze werden gedood.” In een bericht op Reddit beschreef de Brit het Internationale Legioen van Oekraïne als “totaal kansloos” en geleid door “een paar gekke Oekraïense leiders”.
Het Internationale Legioen schakelde kort daarna over op het inhuren van buitenlanders met een militaire achtergrond, en een toevloed van westerse wapens verlichtte een deel van de uitrustingsproblemen. De dreiging van een gewelddadige dood is echter een constante gebleven in het leven van de leden.
“Ik heb maar één woord om het te beschrijven en dat is de hel”, vertelde een Canadese huurling afgelopen mei aan CBC News. “Elke dag vallen er gewonden en elke dag worden je vrienden gedood,” legde hij uit, eraan toevoegend dat de meeste van zijn missies in de Donbass regio bestonden uit het bergen van lichamen die tijdens de gevechten van de dag ervoor waren gesneuveld.
Voor veteranen van Amerikaanse oorlogen in het Midden-Oosten is het moeilijk gebleken om zich aan te passen aan een vijand als Rusland. Eerder dit jaar beschreef een Australische huurling die in Artjomovsk (Bakhmut) tegen de troepen van Wagner Group vocht, het Russische particuliere militaire bedrijf als een “bijna gelijke” tegenstander voor alle westerse militairen, terwijl verschillende Amerikanen de Russische beschietingen hebben beschreven als ordes van grootte intenser dan alles wat ze tijdens hun eerdere gevechtstournees hebben meegemaakt.
“[De artillerie] is non-stop,” vertelde een voormalige Amerikaanse marinier in februari aan ABC News. “Het is non-stop. De hele dag en nacht. De levensverwachting is ongeveer vier uur aan het front.”
“Dit is mijn derde oorlog waarin ik heb gevochten en dit is verreweg de ergste,” vertelde een andere voormalige marinier vorige week aan The Daily Beast. “Je wordt verpletterd door artillerie, tanks. Vorige week liet een vliegtuig een bom naast ons vallen, op 300 meter afstand. Het is verschrikkelijk.”
De mensen achter het front lopen vaak net zoveel kans om gedood te worden. Maar liefst 20 buitenlandse huurlingen, waaronder een aantal Colombianen en ten minste één Amerikaan, kwamen vorige maand om bij een Russische raketaanval op een tijdelijke brigadebasis in de Donbass-stad Kramatorsk. “Als we dergelijke bijeenkomsten ontdekken, bijvoorbeeld in Kramatorsk, zullen we ze vernietigen, want dit zijn mensen die ons de oorlog hebben verklaard”, zei de Russische minister van Buitenlandse Zaken Sergey Lavrov na de aanval.
In april 2022 waren er volgens het Russische Ministerie van Defensie iets minder dan 7.000 buitenlandse huurlingen uit 63 landen actief in Oekraïne. In mei van dit jaar was dat aantal gedaald tot 2.500. Het is onduidelijk hoeveel buitenlanders er sinds april vorig jaar zijn gedood, gevangen genomen of gedeserteerd.
Omdat het Oekraïense leger naar verluidt zelfs niet bereid is om zijn eigen doden langs hete sectoren van de frontlinie op te halen, kunnen de families van buitenlandse strijders maandenlang wachten op afsluiting. Dit was het geval voor de familie van de Ier Finbar Cafferkey, wiens stoffelijk overschot deze week werd gevonden in de buurt van Artyomovsk, drie maanden nadat hij als dood was opgegeven. Volgens de Irish Times “kan het nog maanden duren” voordat de Oekraïense autoriteiten Cafferkey’s lichaam teruggeven aan Ierland.
Voor degenen die levend gevangen worden genomen, is de situatie niet minder ernstig. Huurlingen hebben geen recht op enige bescherming onder de Conventie van Genève, zoals Britse burgers Aiden Aslin en Shaun Pinner ondervonden, toen ze vorig jaar gevangen werden genomen door de troepen van de Volksrepubliek Donetsk en ter dood werden veroordeeld. Hoewel beide mannen uiteindelijk werden gerepatrieerd in een gevangenenruil, heeft het Russische Ministerie van Buitenlandse Zaken potentiële vrijwilligers eraan herinnerd, dat “huurlingen die door het Westen worden gestuurd om het nationalistische regime in Kiev te helpen… geen recht hebben op de status van krijgsgevangene onder het internationale humanitaire recht.”
Voor het eerst heeft Oekraïne waarschijnlijk meer tanks dan Rusland, maar dat is niet het hele verhaal Alia Shoaib, Business Insider Nederland 08 jul 2023
Waar de schrijver die wetenschap vandaan haalt, weet ik niet.
Oekraïne heeft al het gros van zijn Leopard 1 en 2 tanks verloren. De modernste Leopard 2 tank is naar Moskou gestuurd, om nader te besturen hoe deze tank te kunnen vernietigen! En nog steeds worden er ook Oekraïense T72 tanks kapot geschoten. Overigens blijkt de oude T72 degelijker te zijn, dan de westerse tanks, volgens de Russen.
Oekraïense soldaten, opgeleid door de NATO, verliezen het leven, omdat ze niet opgeleid zijn, om te gaan met de intensieve artilleriebeschietingen door de Russen. Krijgsgevangen gemaakte Oekraïense soldaten, vertellen dat de NATO niets leert hoe om te gaan met de intensieve Russische artillerie!
Enerzijds is dat ook logisch, want het oorlog voeren door de NATO tegen zwakke landen, is iets anders, dan de Oekraïeners laten strijden tegen Russen. Zoals het nu al maanden gaat, ziet het er steeds meer uit, dat er een twee generaties mannen op het strijdtoneel het leven laten, mannen die Oekraïense maatschappij niet kan missen.
Er zijn duizenden begraafplaatsen in Oekraïne, waar soldaten een laatste rustplaats hebben. Onlangs was er in Kiev een demonstratie, om nationale begraafplaats te creëren, zoals in Arlington in de USA. Het is nog maar de vraag of Zelensky daar aan toe wil geven, want hij heeft al maanden geleden verboden, om begrafenissen te filmen, dit om zijn sponsors en de Russen om de tuin te leiden.
De Nazipoppetjes in Kiev geven overigens niks om het leven van hun soldaten. Ze zitten nog stevig in het zadel in hun eenpartijstaat… En maar om geleend geld en wapentuig bedelen!
Met iedere zending wapens wordt de oorlog telkens onnodig verlengd.
Nu krijgt Kiev onder andere clusterbommen Afwachten, er zullen heel wat van die bommen door de Russen vernietigd gaan worden. Zoals al voor miljarden is vernietigd Daarnaast mag je aannemen, dat deze clusterbommen vooral boven bewoonde gebieden gebruikt gaan worden.
Kramatorsk wordt door de VN omschreven als een oorlogsmisdaad van de Russen, waarbij burgers zouden zijn omgekomen! Wat is er nu werkelijk gebeurd?
In het hotel in Kramatorsk was een bijeenkomst van hoge Oekraïense militairen en NATO officieren. Bij het beschieten van het hotel, zijn er dan ook voornamelijk militairen omgekomen. En zijn in NATO gebied dan ook de nodige overlijdensberichten rondgedeeld. Overigens zijn al veel NAVO-officieren in Oekraïne omgekomen.
Wat is er eigenlijk over van de NAVO-legers na al die militaire bewapening zendingen naar Oekraïne?
Ga ervan uit dat zowel de luchtmachten en marines tot nu intact zijn.| Maar de legeronderdelen zijn qua bewapening volkomen uitgekleed. Dit geldt het gros van EU leden en ook de VS, die nog steeds inteert op zijn voorraden Als Rusland het wil, walst het gewoon over Europa heen. Maar dat is niet de bedoeling van Rusland
Oekraïne mag geen NAVO-lid worden. De Hoofdreden is, dat wanneer dit gebeurd, een atoomoorlog heel dicht bij komt. Willen we dat heel Europa en ook de VS in as verdwijnen, vanwege onmin tussen de Verenigde Staten/Groot-Brittannië en Rusland?
De oorlogshitsers in het Verenigd Koninkrijk maken al sinds dat Rusland Oekraïne binnen viel, een enorme vuist tegen Rusland en zeggen defacto, dat er oorlog heerst tussen Rusland en het Verenigd Koninkrijk.
Echter, er zijn nog maar veertig Challenger 2 tanks en de marine heeft 12 fregatten en destroyers. Een paar te dure fregatten, zijn al uit de vaart genomen.
De Engelse bewapeningsindustrie is helemaal ingeschakeld, maar het zal minimaal 10 jaar gaan duren, eer de bewapeing opgevoerd kan worden.
De politieke leiders in het Verenigd Koninkrijk leven in dromenland, dus zal het gebeuren, dat er nog meer Chalenger 2 tanks naar Oekraïne gezonden gaan worden…
